موانع و استراتژيهاي توسعه پيوند اعضا در ايران

پيوند اعضا از مسايل نوين علم پزشكي است كه در حال گسترش است و از دستاوردهاي مهم علم پزشكي و نشانه ارتقا وتوانمندي مراكز پزشكي مي باشد. در طول سالهاي اخير تحول عظيمي در دانش پزشكي روي داد ه است كه منافع و مهارتهايي را با خود همراه داشته كه پيش از اين قابل تصور نبودندد. در اين باره اظهار نظرهاي مختلفي از سوي كشورهاي مختلف جهت رد يا قبول آن صورت گرفته است. همچنين از لحاظ انسانيو اقتصادي نيز، توسعه كمي وكيفي پيوند اعضا قابل توجيه است. اكنونمي توان اعضا را از يك بدن به بدن ديگر پيوند زد كه به دريافت كننده عضو كنند مي كند به زندگي ادامه دهد. قران مي گويد: «هركس جان يك نفر را نجات دهد، مانند آن است كه جان همه مردم را نجات داده است» . شايد هيچ راهي براي تحقق اين مفهوم بهتر از نجات جان انسانها با پيوند زدن اعضاي اهدا شده به جاي اعضاي از كار افتاده وجود نداشته باشد. هدف اين مقاله توسط موضوعات ديني، اخلاقي و قانوني مربوط به پيوند اعضا تلاش مي كند يك راه حل كاربردي مطلوب به نفع بيماران ارايه كند. نشان دادن، محدوديتها و مشكلات پيچيده اي كه در رابطه با روش پيوند اعضا در ايران مي باشد اهداف ديگر اين مطالعه را مطرح مي سازد. در اين مقاله سعي بر آن شده است كه با پرداختن به محورهاي سه گانه مذكور در زمينه ملاحظات شرعي، حقوقي وپزشكي قانوني پيوند اعضا و تلفيق انهابا هم افقهاي روشن اين امر در ايران تبيين گرديده و مسائل و چالشهاي موجود كه نيازمند تامل و ايجاد رويكرد لازم براي حل انها هستند، بيان گردد. باشد تا از اين طريق روند انجام پيوند اعضا به منزله يك تجربه موفق در ميهن ما تداوم و گسترش يابد.