بررسي تأثير جمعيت بر محيط زيست و شكل گيري پديده گرد و غبار

بحران محیط زیست یكي از مسائل حاد دنیاي مدرن است كه در سطح ملّي و بین المللي، اذهان دولتمردان و صاحب نظران را به خود معطوف داشته است. تغییرات در محیط زیست و منابع طبیعي همواره با رشد سریع و بي رویه ي جمعیت، به ویژه در سال هاي بعد از جنگ دوم جهاني، همراه بوده است. حجم جمعیت جهان به طور ذاتي در ارتباط با آب، هوا، و خاك است، زیرا هر فردي از منابع محیطي استفاده مي كند و در آلودگي زیست محیطي نیز نقش دارد. هرچند مقیاس استفاده از منابع و سطح ضایعات تولیدشده در میان افراد و طبقات مختلف اجتماعي و در زمینه هاي مختلف فرهنگي متفاوت است، ولي واقعیت این است كه آب، هوا، و خاك براي بقاء بشر لازم و ضروري است. اكثر جمعیت جهان، به طور مستقیم یا غیرمستقیم از منابع گیاهي یا حیواني، زمیني یا دریایي بهره برداري مي كنند. این بهره برداري مي تواند از یك عمل ساده ي معیشتي تا بهره برداري پیچیده و متمركز ادامه داشته باشد. مقاله حاضر به بررسي تأثیر جمعیت بر تغییرات محیط زیست به ویژه تغییراتي كه منشأ گردوغبار هاي یك دهه اخیر در غرب كشور بخصوص خوزستان شده است، با روش اسنادي پرداخته است. آمارهاي جمعیت ایران نشان مي دهند كه در 60 سال اخیر جمعیت ایران از حدود 19 میلیون به 80 میلیون نفر رسیده است كه این ارقام حاكي از 4 برابر شدن جمعیت است. در این محدوده زماني شهرنشیني هم از حدود 30 درصد به بیش از 70 درصد رسیده است. افزایش جمعیت و شهرنشیني نیاز به بهره برداري بیشتر از منابع طبیعي را اجتناب ناپذیر كرده است در همین راستا انسان ها در محیط هاي طبیعي محل زندگي خود دخالت هاي زیاد و بي برنامه اي داشته اند، از جمله از بین بردن زمین هاي كشاورزي و جنگل ها براي ساختن شهر ها یا احداث سدهاي فراوان روي رودخانه ها باعث كم آبي و خشك شدن بسیاري از تالاب ها شده و در نتیجه باعث به وجود آمدن گردوخاك در منطقه و استان شده است.