تحليل نقش سرمايه اجتماعي در حكمراني مطلوب شهر

امروزه با افزایش جمعیت شهری و عقلانیت ابزاری و سودمدار فضای شهربه كالایی قابل خرید و فروش و مالكیت فردی تبدیل شده است و نابرابری های اقتصادی و آسیب های اجتماعی زیادی را به همراه آورده است كه موجب از هم پاشیده شدن اجتماعات محلی در شهر های بزرگ و زوال حوزه عمومی و درنهایت تهدید شهر نشینی گردیده است. ابزار لازم برای رهایی ازاین بن بست بیگانگی اجتماعی درشهرهای معاصر همانا احیای اجتماعات محلی و برقراری حوزه عمومی از رهگذر آن است.نتایج بررسی ها در مقاله حاضر نشان می دهد كه سرمایه اجتماعی یكی ازسرمایه های پنهان است كه با ارتقای همكاری اعضای جامعه باعث پایین آمدن سطح هزینه ها و تبادلات و ارتباطات می شود كه با رونق گرفتن اجتماعات محلی یك حلقه ارتباطی بوجود می آید كه درتصمیم گیری های شهری نهادهای جامعه مدنی بخش خصوصی دركنار دولت و شهرداری نقش موثری می كنند. در این مقاله نقش سرمایه اجتماعی در ایجاد حكمرانی مطلوب شهری مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است و با ارایه یك مدل به تجزیه و تحلیل این نوع حكمرانی با تاكید برسرمایه اجتماعی پرداخته ایم.