چالش هاي مديريت فرم شهر طبس بعد از زلزله سال 1357

با افزایش سهم مخاطرات طبیعی در ایجاد خسارت های كالبدی جانی و اقتصادی و آگاهی فزاینده ای درارتباط با كاهش اسیب پذری ازطریق ایجاد فرم پایدارشهری ایجاد شد شناخت جنبه های تاثیرپذیرو تاثیر گذار ازفرم و نحوه استفاده هوشیارانه از آن توسط مدیریت شهر ی و مردم بخش مهمی ازفرایند مدیریت بحران شهرها را تشكیل می دهد. هدف پژوهش حاضر بررسی چالش های مدیریت فرم شهر طبس بعد از زلزله سال ۱۳۵۷ است. از آنجا كه پس از زلزله این شهر به كلی تخریب و شهر جدید با سیاست درجاسازی درهمان محل قبلی احداث گردید تغییرات فرم شهری قبل و بعد از زلزله با دخالت و هدایت مستقیم مدیریت شهری قابل مقایسه است بدین ترتیب پس ازبررسی ادبیات نظری در زمینه بررسی تاثیر جنبه های مختلف فرم شهر و كاهش اسیب پذیری لرزه یا در مقیاس های مختلف اساختمان محله نواحی شهر شهر تا منطقه شهری سعی گردید معیارهایی ازفرم كه در كاهش اسیب پذیری موثرند انتخاب و نحوه تغییرات این معیارها در جریان زلزله شهر توسط مدیریت شهری و مردم دنبال گردد. هفت معیار اصلی تحقیق شامل بستر طبیعی، كاربری زمین شبكه ارتباطات فضای باز ویژگیهای بافت و مسكن منظر شهری و در نهایت ضوابط و مقررات. نتایج تحقیق نشان دهنده تغییرات آشكار فرم شهر باستانی طبس در جریان زلزله بودبطوریكه كه فرم شهر همساز با اقلیم و متراكم شكل گرفته بر اساس چهار عامل عمده اقلیم، حكومت، مذهب و تجارت پس از زلزله غالباً با هدف ایستایی و احترام به بافت قبلی همراه با پراكندگی بیشتر بافت و ایجاد معابر عریض، به جای توجه خاص به اقلیم شكل گرفت.