تحليل پايداري دامنه شمالي توده كوهستاني الوند با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي

شناسايي مناطق ناپايدار و مميزي آنها به منظور تشخيص و تعيين خطر عوامل طبيعي يكي از موضوعات مهم در راستاي عمران مناطق كوهستاني محسوب مي شود. در اين بررسي جبهه شمالي توده كوهستاني الوند به وسعت 8/698 كيلومتر مربع به منظور تحليل فرآيندهاي دامنه ايي همچون ريزش ، لغزش و جريان بر اساس وضعيت ساختاري و ژئومورفولوژي با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي و روش برانسدن (1984) تعيين حدوده شده است. بررسيها نشان مي دهد كه عواملي چون ساختار زمين شناسي ، وضعيت ليتولوژي ، شيب توپوگرافي ، پوشش گياهي ، جريانهاي سطحي ، تعدادو تراكم گسل ها ، ترانشه ها ، خاكريزي و بارگذاري ، مورفولوژي دامنه ها از مهمترين علل حركات توده ايي در منطقه مي باشند. نقشه هاي عامل تهيه شده در مقياس 1:25000 و تلفيق آنها با يكديگر باعث طبقه بندي حركات توده ايي منطقه به سه كلاس A، B و C به ترتيب لغزشهاي عميق، ريزشها و جريانها گرديده كه همراه با حاكميت سيستم فرسايشي پريگلاسير و شدت فعاليت و عوال مورفوژنز مورفوژي خاصي به دامنه الوند داده است وجود واريزه هاي فراوان ، لغزشهاي سطحي و جرياني همچون سوليفلكسيون و ريزش بلوكهاي سنگي از ديواره هاي پر شيب دامنه هاي سنگي ، ... از جمله شواهد و آثار حاكميت سيستم فرسايشي پريگلاسير در منطقه است. نقشه هاي حاصله از پهنه بندي كلاس A، B و C نشان مي دهد كه بيشترين قسمت ناپايدار منطقه مربوط به ليتولوژي سنگهاي گرانيتي بوده در حاليكه منطقه نسبتاٌ پايدار بيشتر قسمتهاي مياني محدوده يعني ليتولوژي سنگهاي هورنفلس و شيست را شامل مي شود. به طوري كه اين دو قسمت 64/0 از وسعت منطقه را به خود اختصاص داده اند. به طور كلي مي توان چنين اظهار نظر نمود كه وضعيت ناپايداري از لحاظ ريزشهاي سنگي وسعتي معادل 16/19%، از لحاظ لغزشهاي عميق 9/21%، لغزشهاي سطحي 99/45% و دامنه هاي سنگي 42/34% را به خود اختصاص داده اند كه اين ميزان جاي دقت و تامل به ويژه از جهت عمران منطقه را بيش از پيش موجب مي شود