وابستگي امنيت غذايي و سياسي به انرژي و كشاورزي پايدار

امروزه انرژی یكی از اصلی ترین عوامل برای شكل گیری و پیشرفت جوامع صنعتی است.آینده نگری در انرژی یكی از مباحثی است كه با توسعه پایدار و همبستگی همه جانبه كشورهای جهان به یكدیگر ارتباطی ساختاری دارد. آینده انرژی در ایران ناگزیر باید در كنار آینده انرژی در جهان قرار بگیرد در حال حاضر بیشتر انرژی جهان و ایران از سوخت های فسیلی تامین می شود ولی این منابع در حال كاهش است. بخش كشاورزی به عنوان مهمترین بخش تولید كننده مواد غذایی كشور نه تنها مصرف كننده انرژی است بلكه مهمترین عرضه كننده انرژی نیز محسوب می شود. در دهه های اخیر، به دلیل روند تغییر تكنولوژی و بكارگیری ماشین آلات و تجهیزات انرژی بر در بسیاری از زیر بخش های كشاورزی و همچنین افزایش سطح مكانیزاسیون، استفاده از نهاده انرژی از اهمیت به سزایی برخوردار شده است. مكانیزاسیون یك مصرف كننده بزرگ انرژی های تجدید ناپذیر محسوب می شود. گازوئیل و برق عمده ترین منابع انرژی مصرفی در بخش كشاورزی هستند. باید در كارهای كشاورزی از انرژی های نو متناسب با شرایط استفاده نمود و وابستگی به انرژی های فسیلی را از بین برد تا پایداری و امنیت غذایی و سیاسی پا بر جا بماند.