بررسي تطبيقي نقد بيناد بوطيقاي روايت در دو داستان عربي و فارسي

ادبیات تطبیقی در عام ترین مفهوم به معنای مقایسه و سنجش دو یا چند اثر ادبی یا غیر ادبی با همدیگر است برآیند علم ، شكل گبری دست كم سه رهیافت روش شناختی یعنی فرانسوی یا سنتیف اسلاوی و نقد بنیاد یا آمریكایی بوده است. از سوی دیگر در اوایل قرن گذشته میلادی، فردینان دو سوسور زبانشناس معروف آراء و دیدگاه های جدیدی درباره زبان ارایه داد كه زمینه ساز پدیدار شدن رهیافت های جدید نقد ادبی نظیر ساختارگرایی و نشانه شناسی گردید. مقاله حاضر می كوشد تا در ابتداء یا تكیه بر نظریات ساختارگرایان و نشانه شناسان دو داستان از بیژن نجدی و غاده السمان را تحلیل كرده، در مرحله بعد، دو داستان یاد شده را با تكیه بر نظریات جدید و براساس رهیافت نقد بنیاد ادبیات تطبیقی به بررسی گذارد.