معرفي زبده الاشعار قاسمي حسيني گنابادي

قاسمی حسینی گنابادی شاعر قرن دهم (متوفا: ۹۸۲ ق.) پسر امیرسید گنابادی است. قاسمی از نظیره پردازان برجستهٔ قرن دهم هجری به شمار میآید. وی از نظر خلق و خوی دارای منشی انسانی و والا بود. وی املاك موروثی خود را فروخت و هدیهٔ آستانهٔ حضرت رضا كرد. مثنوی های متعددی از قاسم می باقی مانده است. یكی از مثنوی های او زبدهٔ الاشعار است كه آن را به پیروی از مخزن الاسرار نظام ، سروده است. این كتاب در برگیرندهٔ تمثیلی ها و حكایتهای عرفانی است (طهرانی، بیتا، ج۱۹) این مثنوی مشحون است از مضامین و مسائل حكمی و اخلاقی و اجتماعی و توجه به مسائل دردمندان و محرومان و پرده برداشتن از ریاكاری تزویرگران. همچنین در مبارزه با ستم و ظلم و ترغیب بر انجام نماز و پرداخت زكات و دعوت به شب زندہ داری مطالب جالبی دارد. و نیز پرهیز از پرخوابی و دوری جستن ازبنگ و باده ابیات زیبایی ڈر این مثنوی سروده است از نظر سبكی از لفظ «به» در معنای «بهتر، بهتر است» استفاده كرده است به كمك تصویرهای حروفی هنرنمایی كرده است. نكتهٔ دیگر این است كه بهرهٔ فراوان از آیات قرآن در این اثر برخلاف دیگر مثنوی هایش به چشم میخورد. با این همه شعر او روان و از تعقید و پیچیدگی به دور است این مقاله به معرفی نسخه محتوا سبك و شیوهٔ سرایش زبدهٔ الاشعار و نیز مقایسه آن با مخرن الاسرار، مطلع الانوار پرداخته شده است.