روش شناسي فقهي شهيد ثاني در قاعده لاضرر

شناخت روش فقهی در سازماندهی اندیشه نقش اساسی دارد. از این رو اندیشه دانشمندان بزرگی چون شهید ثانی همواره بر بنیان مبانی استوار، بنا شده است تا آرایی كه بیان می كنند متقن باشد. باتوجه به اهمیت روش شناسی ،یكی از مباحث چالش بر انگیز درقاعده لاضرر این است كه قاعده لاضرر می تواند حكمی را كه بر اساس سایر دلایل قابل اثبات نیست اثبات كند؟ با جستار در فقه شهیدثانی، قاعده لاضرر علاوه بر نفی حكم، قدرت اثبات حكم را نیز دارد .یكی از نظرات خاص شهید ثانی تعمیم حق شفعه در عقود معاوضی است. عقیده مشهور فقها امامیه نزدیك به اجماع این است درحق شفعه،انتقال سهم ،تنها با بیع، شرط است پس اگر آن را مهر یا صدقه یا هبه یا صلح قرار دهد شفعه بوجود نمی آید اما از نظر شهید ثانی دلیل صریحی بر اینكه حق شفعه تنها در بیع به وجود آید وجود ندارد و فقط روایات، ذكر بیع را در بر دارد و این منافات ندارد كه در غیر بیع هم حق شفعه به وجود آید اولا دلیلی كه موجب تخصیص باشد وجود ندارد و ثانیا همه این موارد در علت وجود حق شفعه كه دفع ضرر از شریك باشد، مشترك هست. با توجه به دلایل شهید ثانی ، علت حكم را دفع ضرر می داند كه موجب اثبات حق شفعه در بیع می شود و با استدلال به لاضرر و تعمیم علت در عقود معاوضی حق شفعه را در این نوع عقود اثبات می كند