رويكرد هرمنوتيكي حافظ به ساخت شخصيت رند

متن واسطه میان خالق اثر بامخاطب است و درك و استنباط مخاطب از متن در دوره های تاریخی مختلف یكی از روش های تاویل و تفسیر متن در روشهرمنوتیكی است ادبیات عرفانی مهد رازگونگی و پیچیدگی معنای متن است. در این میان حافظ خود از تاویل كنندگان و مفسران معنای متن است كه با آفرینش شخصیت های مختلف در مدینه فاضله اشعارش، جهان بینی نوظهوری در متن به مخاطبان معرفی و منتقل می كند. در این جستار سعی بر آن است كه دیدگاه حافظ را جهت خوانش تاویلی و ساخت شخصیت رند و پیرمغان با توجه به متن اشعارش بررسی و تحلیل كنیم. در بافت زبانی اشعارش قرار می دهد، زیرا واژه رند می توانست جهت نشان دادن دو بعدی بودن سرشت انسان در حوزه لفظ منقول به هدف حافظ نزدیك تر شود او در خونش تاویلی خویش لفظ رند را وضع تعینی می كند تا به معنا ومفهوم تضاد وجودی انسان نزدیك تر شود.