اصطلاحات پزشكي ديوان انوري با نگاهي به اشعار ابوالفرج روني و قانون ابن سينا

انوری ابیوردی از استادان بزرگ قصیده سرایی قرن ششم ایران است كه در زمینه حكمت، فلسفه ، هيئت، نجوم، ریاضیات، طب، طبیعیات، ادبیات عرب وهم چنین در علوم ادبی و فقه و تفسیر، حدیث و غیره فضل خود را نشان داده است. در شعر انوری اصطلاحات پزشكی؛ از قبیل: مجدر، محموم، قيفال، باسلیق، تنقيه، سقمونیا، كشكاب، كوك و كوكنار، مصوص، رگ زدن، خشك ریش دیده می شود تا ما به یاد خواجه دگر بار پر كنیم از باده خون اكحل و قیفال و باسلیق ، با توجه به این ادعای لباب الالباب عوفی كه انوری پیوسته تتبه بن ابوالفرج رونی كردی و دیوان او همواره در نظر داشتی و و در قطعه ای ولع خود را به شعر او بس تمام می داند و نیز با وجود شیفتگی انوری به تألیفات شیخ ابو علی سینا؛ به نظر می رسد در به كار بردن نام انواع بیماری ها، داروها و یا بعضی از روش های درمان در آن دوره ، متأثر از آنها باشد : گر بجز كام تو زاید شب چو آبستن بود شب عزب ورنه سقنقور قدر كافور باد در این پژوهش برانیم تا اصطلاحات پزشكی دیوان انوری را با توجه به اشعار ابوالفرج رونی و قانون ابن سینا نقد و تحلیل كنیم.