كاوشي هستي شناسانه در پديده ي مادر شدن؛ نقش وجودي مادر در تبيين مفاهيم آفرينش و مرگ

An Existential Investigation into Motherhood: the Existential Role of the Mother in Defining Creation and Death

پدیده ی مرگ از مطالب مهم در فلسفه ی هستی گرایی (اگزیستانسیالیسم) است كه نگرشی فرد به آن در طول زندگی، چارچوب وجودی او را در شاهراه زندگی تا مرگ برای او ترسیم می كند. مرگ پیش از آنكه پدیده ای فیزیكی باشد، نوعی خودآگاهی بر وجود پایانی حتمی اما تصادفی برای زندگی و مدیریت زندگی برمبنای آن است؛ بنابراین، مهمترین بحران وجودی انسان بر این مبنا، چگونگی برخورد فرد با مرگ است. از این دیدگاه، فرایند مادرشدن از آغاز بارداری تا زایمان، الگویی بارز از یك دوره بحران وجودی انسان، به صورت خودآگاه، در برابر مرگ و تلاش برای بقا است. این مسئله تركیبی است از خودآگاهی همزمان مادر در برابر مرگ خود و مرگ دیگری یا همان فرزند؛ فرزندی كه بخشی از وجود مادر در دوره ی بارداری است. از این رو، روان مادر در دوره ی بارداری همواره آبستن نبرد مفاهیم مرگ و زندگی خود و نوزاد و در هنگام زایمان، درگیر مرگ احتمالی خود یا نوزاد است. مرگ سمبلیك زن در بدو بارداری، ورود او به برزخ نه ماهه ی بارداری و آزادی او در بهشت زایمان، به تعبیری فلسفی نوعی دگردیسی در احوال آدمی است. تغییری كه الگویی كوچك اما روشن از مفهوم فلسفی وجود را در قالب شخصیت مادر به انسان عرضه می كند. این مقاله با تبیین مبانی وجود از دیدگاه هستی گرایی به نقش مادر در تجلی این جنبه از آفرینش می پردازد.