بررسي رابطه هوش هيجاني و هوش معنوي بر روي دانش آموزان پسر مقطع اول دبيرستان شهر اصفهان در سال 1395

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین هوش معنوی و هوش هیجانی دانش آموزان پسر دوره متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی 51395 - 1394در پایه اول دبیرستان به روش توصیفی همبستگی انجام شده است. جامعه آماری كلیه) – 500 نفر( دانش آموزان پایه اول دبیرستان شهر اصفهان بودند تعداد 100 نفر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای برای شركت درپژوهش انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه ) 8 عاملی( هوش معنوی ناصری سال ) 2007 ( با آلفای كرونباخ 958 / 0 و پرسشنامه هوش هیجانی شرینگ سال ) 2000 ( )دارای 33 سوال و 5 مولفه( استفاده شده است كه روایی و پایایی ضریب آلفای كرونباخ 85 / 0 برآورد شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی شامل )میانگین، انحراف معیار و...( و آمار استنباطی شامل )ضریب همبستگی پیرسون( مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد كه رابطه مستقیم مثبت ومعناداری بین هوش هیجانی وهوش معنوی وجود دارد. سطح معناداری بین هوش معنوی و مولفه خودآگاهی، مولفه خودكنترلی، مولفه خودانگیزی و مولفه مهارت های ارتباطی هوش هیجانی برابر 001 / 0r= است و از 05 / 0 )مقدار سطح خطا( كوچكتر است و فرضیه تایید می شود و بین دو متغیر رابطه معناداری وجود دارد. ولی سطح معناداری بین هوش معنوی و مولفه همدلی از هوش هیجانی برابر 607 / 0r= است و از 05 / 0)مقدار سطح خطا( كوچكتر است،بنابراین فرضیه تایید نشده و بین دو متغیر رابطه معناداری وجود ندارد.