بررسي معناي نمادين برخي از نقوش و فرم ها در بناي مساجد ايراني (نمونه موردي : مسجد شيخ لطف الله اصفهان )

معماری مساجدكه نشانگرعظمت و شكوهی سرشارازذوق زیبایی شناسی است منبعی جزایمان مذهبی و الهام آسمانی نمیتواند داشته باشد جایی كه نقوش وفرمها برمبنای معنای نمادین هریك ازآنها انتخاب میشوند تاحضورعالم معنا را به صورت نمادین ممكن می سازند دردین اسلام هیچ صورتی نمی تواند حقیقت مطلق را توصیف كند بنابراین تصویرسازی دراسلام بطور مطلق منع شده است به همین دلیل اشكال هندسی و تاصویر انتزاعی ازحیوانات و گیاهان نقشهای اسلیمی و ختایی درهنراسلامی رونق گرفت تاثیری كه اسلام برمعماری ایرانی می گذارد درواقع تزریق روح به بنای ایرانی است و معماری ایرانی بابكارگیری یكسری مفاهیم اسلامی همچون بازگشت به اصل كثرت به وحدت و بكارگیری آرایه های نمادین درهنگام خلق بناهای بی نظیر مانند مسجد شیخ لطف الله همواره حقیقتی واحدباعنوان مبدا آفرینش را با خودهمراه داشته است دراین مقاله به بررسی معنای نمادین برخی ازنقوش وفرم ها دربنای مساجدایرانی پرداخته و به عنوان نمونه موردیمسجد شیخ لطف الله اصفهان را برگزیده و به بررسی معنای نمادین و تبیین منشا عرفانی و دینی عناصری چون گنبد محراب خط و كتیبه نوررنگ نقوش تزئینی و اسلیمی ها نقش شمسه و نقش طاووس دریان مسجد می پردازیم ودر می یابیم كه توجه به جنبه های نمادین اشكال و عناصرموجود درمسجد برای درك مفهوم روحانی معماری مسجد ضروری است چون به كمك آنهاست كه وحدت درقالب فرمهای معماری باعث آفرینش كیفیتی مقدس میشود كه درآن فرم ها وصورت های زمینی برحقایقی ورای این جهان دلالت نمایند