بررسي راندمان تغذيه در پروژه هاي كوچك توسعه منابع آب زيرزميني(مطالعه موردي تنگ حاشي در استان فارس)

استفاده از سیلاب های فصلی در مناطق خشك و نیمه خشك ایران از جمله استان فارس برای تغذیه مصنوعی آبهای زیرزمینی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. زیرا اغلب سیلابها از دسترس خارج شده و حتی در بسیاری از موارد خسارات مالی و جانی وارد می سازد .با برنامه ریزی برای استفاده از این سیلابها علاوه بر كاهش اثرات آنها ، موجب توسعه منابع آب زیرزمینی می شود. معمولاً سیلابهای فصلی حاوی رسوبات معلق ریزدانه زیادی هستند كه در كاهش نفوذپذیری بستر پروژه های تغذیه مصنوعی موثر می باشد. در این تحقیق با استفاده از استوانه مضاعف و انجام آزمایشهای صحرائی ،نفوذپذیری در لایه های مختلف رسوب و بستر حوضچه های تغذیه در پروژه تنگ حاشی واقع در كیلومتر 60 جاده شیراز- سروستان اندازه گیری و مقایسه شده است. نتایج تحقیقات نشان می دهد متاسفانه به دلیل سازنده ای زمین شناسی فرسایش پذیر در منطقه (میشان و پابده گورپی) و تخریب شدید مراتع ،رسوبات ریزدانه زیادی همراه با سیل وارد حوضچه تغذیه شده است و نفوذپذیری در سالهای اولیه بهره برداری شدیداً كاهش یافته است .این میزان در لایه های رسوب سطحی و آبرفت بستر حوضچه تغذیه به ترتیب 78 و 32 درصد می باشد ،همچنین در صورت ادامه همین روند ،در آینده نزدیك نفوذپذیری به حداقل خود رسیده و حجم عمده سیلاب استحصال شده از طریق تبخیر در منطقه از دسترس خارج خواهد شد. بنابراین توصیه می شود در این شرایط با نصب لوله و برجك آبگیر نسبت به تخلیه سیلاب جهت آبیاری اراضی كشاورزی و یا تخلیه مستقیم سیلاب به درون چاههای زیردست اقدام گردد.