بررسي تاثير فضاي باز در مجتمع هاي مسكوني بر ايجاد حس تعلق ساكنين (مطالعه موردي ساختمانهاي مسكوني بانك مسكن منطقه 2 شهر قزوين)

رشد شهرنشینی و افزایش جمعیت در سال های اخیر باعث شده است كه شهرها با كمبود فضا مواجه شوند و در نتیجه آپارتمان نشینی رشد فزایند ای داشته باشد و همچنین موجب ایجاد فضاهای كم و كوچك برای زندگی شده است در نتیجه انگیزه استفاده از فضاهای عمومی در ساكنین را ایجاد می كند.با توجه به نبود فضای مناسب طراحی در مجتمع های مسكونی ، تنزل دركیفیت و حس دلبستگی به محیط را به همراه داشته است . محیط مصنوع، گستره ای از روابط پیچیده می باشد كه نه تنها بین افراد با همدیگر بلكه بین افراد و محیط نیز رخ می دهد. محیط مصنوع و تاثیرات آن در زندگی انسان ها موجب انگیزه ای برای پژوهشگران امروزی شده است كه رابطه بین محیط مصنوع و انسان را بیشتر مورد تحلیل و بررسی قرار دهند اهدافی كه در این تحقیق سعی بر آن است به آنها دست یابیم عبارتند از دست یابی به میزان تاثیر فضای باز در مجتمع های مسكونی بر ایجاد حس تعلق ساكنین و شناسایی عوامل موثر بر ایجاد حس تعلق ساكنین در فضاهای باز مسكونی می باشد.تحقیق حاضر از نوع كاربردی و از لحاظ روش از ع پیمایشی می باشد.جهت جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از روش های برداشت میدانی )مصاحبه و پرسشنامه( و مطالعات كتابخانه ای استفاده شد است. برای دستیابی به اهداف پژ <هش ابتدا یك نمونه موردی مناسب (ساختمان های مسكونی بانك مسكن منطقه 2 شهر قزوین) انتخاب كردیم. پرسشنامه هایی ،میان 100 نفر در دو مجموعه كه شامل افراد مالك و مستاجر مجتمع های مسكونی و افرادی كه در همسایگی منطقه و ساكن استان می باشند توزیع گردید ونتایج آن با نرم افزار SPSS تحلیل گردید.نتایج حاصل از این پژوهش، شناسایی عوامل موثر بر تاثیر فضای باز در مجتمع های مسكونی بر ایجاد حس تعلق ساكنین را نشان میدهد.