راهبردهاي مديريت فرهنگي گردشگري با نگاهي به مقوله زيارت در شهر مقدس مشهد

فرایند و محصول گردشگری نشان می دهد كه گردشگری یك صنعت خنثی نیست بلكه پیامدها و آثار فرهنگی و اجتماعی دارد. این امر در شهرهای مذهبی، مدیریت شهری را به واسطه چالش بین فرهنگ و اقتصاد، و كنش متقابل بین آنچه از یك شهر مذهبی انتظار می رود با آنچه در عمل اتفاق می افتد مواجه می سازد كه در نتیجه، مشكلاتی در سیاست گذاری و اجرای برنامه های توسعه گردشگری به ارمغان می آورد. ایجاد كیفیت در محصولات گردشگری (ترویج فرهنگ، رضایت گردشگر، و تصور ذهنی از شهر) از طرفی و، بازاریابی و رقابت در استفاده ها از جاذبه های شهری از طرف دیگر، آشفتگی هایی در زمینه نوع رویكرد و شیوه مدیری شهری به وجود می آورد به خصوص در شهرهای زیارتی مانند مشهد كه به عنوان قطب زیارت كشور شناخته می شود و سالانه میلیون ها نفر از آن بازدید می كنند. هدف از این مقاله بررسی مفاهیم اساسی، مسائل و چالش ها كلیدی در رابطه با مدیریت زیارت است. شیوه تحلیل این تحقیق كه با استفاده از روش استدلال منطقی صورت گرفته نشان می دهد كه ارتقای كیفیت شهرهای زیارتی و رضایت زائر در گرو مدیریت یكپارچه با تاكید بر برندسازی هویت مكان است. در چنین صورتی است كه شهر با یك تصور و یك اهمیت مكانی خاص شناخته می شود و به عنوان یك ارزش توامان اقتصادی /نمادین معرفی می شود. مدیریت یكپارچه زیارت بر منابع (ذاتی و ایجاد شده)، ساختار مدیریت شهر، بازاریابی و توجه به عوامل تقاضا، استوار است و از شاخص های اجرای برنامه در جهت ارزیابی، رفع موانع و توسعه راهبردها بهره می برد.