سنجش ميزان شاخص هاي بهزيستن اجتماعي شهروندان مقايسه مناطق شهري كلانشهر مشهد

بهزیستی وضعیت خوشایندی است كه درارتباط با بستراجتماعی اقتصادی سیاسی و محیط معنا پیدا می كند بهزیستی ارزیابی فرد ازكیفیت تجربیات اگاهی ها ارتباط ها و سایرمسائل فرهنگی و مرتبط با ارزشمندی های فرد درحیات اوست هدف مقاله حاضر سنجش میزان بهره مندی شهروندان كلانشهر مشهد ازشاخص بهزیستی اجتماعی و مقایسه این شاخص و مولفه های آن دربین شهروندان سه منطقه شهری پایین متوسط و بالا درسال 1393 بودها ست مبانی نظری تركیبی ازنظریات فلسفی روانشناسی اقتصادی و اجتماعی بهزیستن ماندرسن، كنی، داینر، بلین ، دپلانو، ریف و كییز است جامعه اماری شهروندان 15تا64 ساله ساكن درسه منطقه بالا پایین ومتوسط شهری دركلانشهر مشهد هستند كه حجم نمونه طبق فرمولكوكران كمی 660نفر و به روش نمونه گیری خوشه ای افراد انتخاب شده اند ابزار گرداوری پرسشنامه استاندارد شده كییز است و میزان الفای كرونباخ آن برابر با 0/75 درصد به دست آمد نتایج حاكی ازآن است كه میزان مجموعه احساس بهره مندی شهروندان ازبهزیستن اجتماعی دراین سه منطقه 48/2 درصد و درسطح بالایی ا رزیابی شده است همچنین بیشترین مقدار میانگین درشاخص بهزیستی اجتماعی دربین شهروندان مناطق بالا شهری مناطق 1و9و11 شهرداری مشهد درابعادپزیرش اجتماعی 3/91 و شكوفایی اجتماعی 3/87 بودها ست و بیشترین میانگین برای مناطق پایین شهری 5و6و3 مربوط به ابعادمشاركت اجتماعی 4/21 و انسجام اجتماعی 4/12 و درمناطق متوسط شهری 8و10و2 بالاترین میانگین مربوط به بعدانطباق اجتماعی 4/11 است نتایج گویای این است كه میانگین شاخص بهزیستی اجتماعی دربین شهروندان مناطق مختلف كلانشهر مشهد متفاوت است