تعيين معيارهايي جهت بررسي ميزان تحقق پذيري پيشنهادات ترافيكي طرح هاي تفصيلي نمونه موردي بررسي منطقه 11 شهرداري مشهد با استفاده از تكنيك SWOT

همانطور كه در مطالعات بازنگری طرح های تفصیلی و جامع مشاهده می شود میزان تحقق پذیری طرح ها را به صورت اشاره ی نسبی)درصد تحقق از كل( بیان میكنند، اما سوالی كه در این پژوهش به دنبال پاسخ آن هستیم این است كه آیا روش معمولو فعلی متخصصین روش صحیحی جهت بررسی میزان تحقق پذیری پیشنهادات ترافیكی است؟ تا چه میزان میتواند بیانگر درصد واقعی تحقق پذیری پیشنهادات ترافیكی طرح های تفصیلی باشد؟ چرا كه طرح های جامع و تفصیلی به خصوص در كلان شهرهایی كه عمده كاربری ها و شبكه معابر در آن شكل گرفته دیر هنگام تهیه و تصویب گردیده است و یا به علت فاصله بین زمان تهیه طرح و افق پیشنهادی واقعیت ها، تشابهات و تبایناتی وجود دارد كه منجر به عدم تحقق پذیری طرح ها می گردد. لذا بررسی دقیق مغایرت ها می تواند زمینه ساز تدوین برنامه هایی با قابلیت اجرایی بیشتری باشد. به همین منظور با استفاده از روش های آماری سطح و سرانه كاربری ها و پیشنهادات ترافیكی)نظیر نحوه دسترسی، شبكه معابر و ...( طرحهای بالادست و وضع موجود در منطقه 11 شهرداری مشهد را بررسی نموده و سپس تاثیرات ترافیك ناشی از تغییر كاربری ها بر تولید و جذب سفرها و همپنین تقاضای پاركینگ را با استفاده از نرخ سفر سازی شهر مشهد را به صورت كمی در حوزه خدمات شهرداری منطقه 11 محاسبه نموده و در ادامه جهت تجزیه و تحلیل داده ها از مدل توصیفی – تحلیلی swot استفاده شده است.