ارزيابي قابليت مدل EPM جهت برآورد فرسايش و رسوب راهي بسوي مديريت حوضه هاي آبخيز (مطالعه موردي: حوضه كاكارضا در استان لرستان)

وجود منابع آب و خاك كه اساس زندگی انسان بر پایه آن استوار است از اهمیت زیادی برخوردار می باشد . امروزه به دلیل افزایش جمعیت و محدودیت منابع مذكور، ضرورت مدیریت اصولی برای استفاده شایسته از این منابع ارزشمند را می طلبد. نظر به اینكه سالانه هزاران تن از خاكهای حاصلخیز كشور در اثر عوامل فرسا ینده از پهنه های اراضی جنگلی، مرتعی و زراعی شسته شده و به مناطقی انتقال می یابد كه نه تنها استفاده ی مجدد از آنها امكان پذیر نخواهد شد، بلكه خسارات فراوانی كه در اثر انباشت رسوبات حاصل می گر د، در پاره ای موارد جبران ناپذیر می باشد. پر شدن مخازن سدها و شبكه های انتقال آب، كاهش عمر مفید سدها، كاهش حاصلخیزی خاك و ... از پدیده ه ای مخر ب فرسا یش در حوضه ها ی آبخیز است . از آنجا كه احداث ایستگاههای رسوب سنجی پرهزینه بوده و از طرفی اجرای اقدامات حفاظتی در راستای مدیریت بهینه و اصولی در حوضه های آبخیز فاقد ایستگاه رسوب سنجی و در نتیجه آمار رسوب اجتناب پذ یر است، لذا استفاده از مدلهای تجربی برای ارزیابی و برآورد فرسایش و رسوب در چنین حوضه هایی رایج شده است . یكی از این مدلها، روش پتانسیل فرسایش می باشد. این مدل قادر است كه میزان رسوب آبخیزها را بصورت كمی، برآورد نماید و یك پشتیبان مهم برای كارفرمایان و مدیران طرحهای آب و تكمیل مدیریت منابع آب و خاك می باشد.در این بررسی مدلEPM در بخشی از حوضه آبخیز كاكارضا در استان لرستان مورد واسنجی فرار گرفت . بدین نحو كه با توجه به داده های پایه مدل و بكارگیری سیستم اطلاعات جغرافیایی در یك دوره آماری 25ساله میزان رسوب در منطقه مورد مطالعه برآورد و با آمارمیانگین رسوب اندازه گیری شده در ایستگاههای رسوب سنجی مقایسه گردید. نتایج بررسی نشان داد كه مدل ای پی ام ، 24/3 درصد با آمارمشاه ده شده اختلاف داشت و لذا مدل مذكور در آبخیز نیمه مرطوب از دقت كافی برخوردار نیست.