تنوع زيستي خليج فارس

خليج فارس دريايي نيمه بسته است كه در جنوب و جنوب غرب ايران، به وسعت حدود 239 هزار كيلومتر مربع، بين ايران و شبه جزيره عربستان واقع گرديده است و با درياي عمان بوسيله تنگه هرمز مربوط مي باشد. حداكثر عمق خليج فارس بين 90 تا 100 متر در اطراف جزيره تنب بزرگ و ابوموسي، لاوان وفارسي و عمق متوسط آن حدود 35 متر ميباشد. خليج فارس داراي اكوسيستمهاي منحصر به فردي در ميان حوزه هاي آبي جهان است. وجود زيست گاه هاي حساس و ارزشمند ساحلي- دريايي مانند مصب ها، خورها، خليج ها، سواحل شني، گلي و صخره اي، بستر علف هاي دريايي، آبسنگ هاي مرجاني و جنگل هاي حرا در خليج فارس، نشانه منحصر به فرد بودن آن ميباشد. خليج فارس با تمام مشكلات محيطي و اقليمي كه بر آن حاكم است، از تنوع زيستي بالايي برخوردار ميباشد. بيش از 1600 گونه ماهي (حدود 500 گونه ماهي در خليج فارس و 1142 گونه در درياي عمان)، 15 گونه ميگو، 20 گونه پستاندار دريايي، 5 گونه لاك پشت دريايي و بيش از 90 گونه پرنده، 2 گونه مانگرو (حرا و چندل)، بيش از 50 گونه آبسنگ مرجاني و تنوع بسيار زيادي از پلانكتونها و به خصوص بنتوزها را تا كنون در آن گزارش نمودهاند و اين در حالي است كه بسياري از گونهها نيز هنوز شناسايي نشدهاند. شاخصهاي تنوع در بسترهاي گلي منطقه .(Hʹ> سجافي در شمال خليج فارس نشاندهنده تنوع بالاي گونهاي ميباشد( 4 با اين وجود خليج فارس به دليل شرايط اقليمي ويژه حاكم بر آن بسيار شكننده و آسيب پذير است و ورود آلاينده - هايي با منشأ خشكي به ويژه در آبهاي ساحلي ميتواند تاثيرات بسيار جدي بر ساختارهاي زيستي اين اكوسيستم ارزشمند بوجود آورد. مديريت جامعنگر زيست محيطي دريايي در اين منطقه ميتواند در پايداري و حفظ تنوع گونهاي دريايي نقش ارزشمندي را ايفا نمايد.