بررسي تجربي اثر ميزان تركيب ABS و PC و عوامل فرآيند بر ميزان براقيت قطعات ترموپلاستيك تزريقي

دو عامل تاثیرگذار بر فروش و پیشرفت صنعت تولید قطعات ترموپلاستیكی ، كیفیت و ظاهر قطعات می باشند . باتوجه به كاربرد قطعات ، یكی از مهم ترین فاكتورها می تواند داشتن براقیت، جلاء و كیفیت سطحی خوب بوده كه بتواند نور را بهتر منعكس كرده و ظاهري درخشنده تر داشته باشد . این مسئله را در انواع قطعات هواپیما و بالگرد از جمله در لبه ي حمله بال ، سكان عمودي و افقی، درهاي ارابه فرود ، دریچه هاي بازرسی ، درهاي خروج اضطراري در هواپیماهایی همچون ایرباس 380 و ایرباس 340 و 130 می توان مشاهده نمود و به همین علت تولیدكنندگان این قطعات تمایل به افزایش روزانه كیفیت محصولات تولیدي خود دارند . قطعات ترمو پلاستیكی به روش هاي اكستروژن ، تزریق و دیگر روشها تولید می شوند . ولی در روش تزریق پلاستیك كنترل و دقت اندازه گیري توسط كاربر نسبت به روشهاي دیگر آسان تر و دقیق تر است كه با تغییر پارامترهاي مختلف فرآیند می توان نسبت هاي مختلفی از براقیت و شفافیت سطح را در محصول تولید كرد. این پارامترها كه به ماده اولیه، فشار نگهداري، دماي قالب، دماي مذاب، زمان نگهداري ، سرعت تزریق و ضخامت قطعات تقسیم می شوند هر كدام به سهم خود در اختلاف براقیت تأثیر داشته كه با تغییر در هر كدام از آنها می توان براقیت محصول را تغییر داد . قطعات ترموپلاستیكی مورد استفاده در صنایع هوافضا باید داراي كیفیت سطح بسیار مطلوب باشد ، زیرا هرچه سطح داراي براقیت و كیفیت بهتري باشد اصطكاك قطعات در تماس با هوا كمتر می باشد . در این پژوهش از تركیب دو ماده براي PC و ABS برای انجام تست براقیت استفاده شده است . با استفاده از روش تاگوچی و به كمك نرم افزارminitab اقدام به تولید 6 ماده از تركیب فوق با درصد تركیب هاي مختلف كرده ایم و قطعات تولیدي را در پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران با استفاده از دستگاه براقیت سنج NOVO-GLOSS TRIO مورد آزمایش قرار گرفت و نتایج را در نرم افزار minitab قرار گرفت كه بالاترین براقیت را ماده مخلوط ABS 50% و PC% 50 دارا می باشد