ظرفيتها و موقعيت راهبردي ايران در انرژي برق

وجود منابع چشمگیر طبیعی و اقلیمی در كشور شامل نفت، گاز، زغالسنگ و منابع انرژی تجدیدپذیر مانند نور خورشید، مناطق بادخیز، گرمای درون زمینی، جزر و مد و موج دریاها، رودخانهها، سدها، زیست توده و غیره، كه قابلیت تبدیل به انرژی الكتریكی را دارند و همچنین موقعیت جغرافیایی منحصر ب هفرد و استراتژیك در منطقه، صنعت برق را به یكی از مهمترین عرصهها برای ایجاد یك فرصت بی نظیر تبدیل نموده است، كه میتواند علاوه بر تأمین انرژی برق برای مصارف داخلی، توسعه صادرات به خارج از كشور و همچنین ترانزیت انرژی الكتریكی بین كشورهای منطقه را نیز رقم بزند. توسعۀ صادرات انرژی برق در كنار صادرات نفت، به كشورهای منطقه و چه بسا دورتر در آسیا، مانند هند و چین و نیز اروپا، باعث جبران كاهش درآمدهای نفتی ناشی از كاهش قیمت جهانی نفت، تحریم، و غیره و كمك به رهایی از اقتصاد نفتی، رشد اقتصادی و تحقق سند چشمانداز كشور خواهد شد. همچنین موضوع تأمین مستمر و مطمئن این نوع انرژی و امنیت شبكههای تبادل برق، به موضوعی مهم تبدیل خواهد شد كه زمینه های مناسبی را برای بین ایران و كشورهای طرف قرارداد فراهم می - ،» محور وابستگی متقابل « گفتمانی سازنده برای ایجاد یك نماید، بهطوری كه وجود توافق نامههای متقابل، نه تنها ظرفیت اثرگزاری تحریمها بر ایران را پیچیده می - كند و مطیع كردن منطقه برای پیروی از تحریمها برای تحریمكنندگان پرهزینهتر خواهد شد، بلكه موجب افزایش نفوذ منطقهای ایران نیز میگردد. در دیدگاه نوین و برای جهان پیش رو، انرژی از منابع اصلی قدرت ملی خواهد بود كه بقاء هر كشور عمیقاً به آن بستگی خواهد داشت. بنابراین در جهتگیری صنعتی شدن كشور باید صنعت انرژی خصوصاً صنعت برق، شامل انرژیهای نو، صنعت برق هسته ای و غیره در كنار – صنعت نفت، گاز و پتروشیمی قرار گیرد.