بررسي ارتباط بين شدت وسواس فكري و عملي و فرونشاني فكر در دانشجويان دانشگاه شيراز

هدف : بررسی این نكته كه آیا در كسانی كه علائمی وسواس گونه (مانند افكار مزاحم و...) را تجربه می كنند، بین علائم و راهبرد فرونشانی فكر ارتباطی وجود دارد؟همچنین، شدت این علائم می تواند تأثیری در افزایش یا كاهش استفاده از راهبرد فرونشانی فكر داشته باشد؟ روش: طرح این پژوهش همبستگی و از زیر مجموعه تحقیقات توصیفی می باشد.گروه نمونه شامل 120 نفر دانشجوی دوره كارشناسی بود كه به طور تصادفی از بین دانشجویان دانشكده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شیراز انتخاب شدند و دو مقیاس "وسواس فكری عملی پادوآ " و " خرس سفید" را تكمیل كردند. - نتایج : یافته ها حاكی از آن بود كه ارتباط معناداری بین علائم وسواس گونه و فرونشانی فكر وجود دارد؛ البته بیشترین میزان معناداری با "كنترل ناقص بر روی فعالیت های ذهنی" از زیرمجموعه های مقیاس پادوآ بدست آمد. نتیجه گیری : با توجه به یافته ها می توان بیان داشت كه هرچه شدت علائم وسواس بیشتر باشد، میزان به كارگیری راهبرد فرونشانی فكر نیز بیشتر است.با توجه به نتایج بدست آمده از خرده مقیاسها، كسانی كه ناتوانی بیشتری در مقابله و كنترل افكار ناخوشایند(به هنگام شك و تردید و...) دارند ، از این راهبرد بیشتر استفاده می كنند.