بررسي اثر دگرآسيبي عصاره الكلي گندم بر جمعيت و زيست توده علف هاي هرز و برخي صفات رشدي كنجد ( Sesamum indicum L )

علف های هرز از طریق رقابت بر سر عناصر غذایی و منابع گوناگون سبب كاهش عملكرد كنجد می شوند . استفاده از خواص آللوپاتی بعضی از گیاهان، یكی از روش های موثر در كنترل علف های هرز است. به همین منظور آزمایشی با هدف بررسی اثر دگرآسیبی عصاره گندم بر جمعیت و زیست توده علف های هرز و صفات رشدی كنجد در قالب طرح بلوك های كامل تصادفی با 4 تكرار در مزرعه تحقیقاتی دانشكده كشاورزی دانشگاه صنعتی شاهرود در سال 1394 به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایش شامل: وجین تمام فصل علف های هرز، عدم وجین (شاهد)، علف كش خاك مصرف تریفلورالین، محلول پاشی برگی با غلظت 50 و 100 درصد عصاره الكلی كاه و كلش گندم بودند. نتایج نشان داد كه تیمار وجین بیشترین تاثیر را بر تراكم و وزن خشك علف های هرز و صفات رشدی كنجد از قبیل ارتفاع، وزن خشك ساقه و برگ، عملكرد بیولوژیك داشت، به طوریكه عملكرد بیولوژیك را نسبت به تیمار عدم وجین 100 درصد افزایش داد. تیمار علف كش بعد از تیمار وجین، با افزایش 60 درصدی عملكرد بیولوژیك بیشترین اثر را بر روی صفات رشدی ذكر شده كنجد در مقایسه با تیمار شاهد داشت. تیمارهای عصاره كاه و كلش گندم در مقایسه با تیمار عدم وجین بر صفات رشدی كنجد و تراكم و زیست توده علف هرز اثر معنی داری نداشتند.براساس نتایج این آزمایش، در تراكم بالای علف هرز، كارایی علف كش ها و مواد دگرآسیب عصاره كاه و كلش گندم در كنترل علف های هرز كاهش می یابد.