طراحي ابزار پارسر زبان فارسي

به موازات پیشرفت و تحولات نظری در زبان شناسی جدید، روش های تحلیل متون و دستورات زبان بوسیله ی رایانه نیز تحول یافته است. منظور از گرامر هر زبان، در دست داشتن یك سری دستورات زبانی قابل فهم برای رایانه است كه به كمك آنها بتوان اجزای نحوی یك جمله را به طور صحیح تفكیك نمود. تجزیه و تحلیل جمله و شكستن آن به اجزای تشكیل دهنده مانند گروه های اسمی، فعلی، قیدی و غیره توسط ابزاری به نام پارسر صورت می گیرد كه نقش اساسی در طراحی و یا افزایش دقت سایر ابزارهای پردازش متن دارد. پارسر طراحی شده برای زبان فارسی از ساختار لغات، موقعیت و تربیت لغات در جمله، حروف یا عبارات قبل و بعد از آنها و نوع لغات، درخت نحوی یا پارسینگ را برای جملات متن تشكیل می دهد. در واقع عملیات پارسینگ با توجه به ریخت شناسی (مطالعه ساختار و حالت های مختلف یك كلمه) و همچنین دستورات نحوی گرامر زبان فارسی صورت می گیرد. بدیهی است هر چقدر نگارش بكار رفته در جملات و همچنین رعایت علائم سجاوندی طبق اصول و با دقت صورت گرفته باشد، عملیات پارسینگ با كیفیت بهتری صورت خواهد گرفت و اجزای تشكیل دهنده ی جمله با عملیات كمتر و ساده تری برچسب زده و خواهند شد.