راهبردهاي توسعه مركز شهر مشهد بعد از انقلاب اسلامي ايران 1394 - 1357

هدف این تحقیق، تحلیل راهبردهای توسعه مركز شهر مشهد، دومین شهر كشور با جمعیت 2766258نفر در سال 1390 و عمدهترین كلانشهر مذهبی ایران در طول چهار دهه بعد از انقلاب اسلامی 1394- 1357-است؛ لذا تحقیق حاضر از لحاظ هدف، بنیادی و از نظر ماهیت، توصیفی است و جهت گردآوری اطلاعات از روش كتابخانهای و اسنادی، مشاهده میدانی و تهیه عكس استفاده شده است. محدوده مركز شهرمشهد، محدوده بافت قدیم شهر را با وسعت حدود 2200 هكتار در بر میگیرد كه به لحاظ سطوح مداخله در برگیرنده سه محدوده حرم مطهر امام رضا)ع( با 69 هكتار، مداخله مستقیم با 320 هكتار و مداخله غیر مستقیم با 1800 هكتار میباشد. نتایج حاصل از بررسی شیوه های مداخله در بافت مركزی شهر مشهد بیانگر تغییر شیوه مداخله از نوسازی به بهسازی و به كارگیری 10روش تأمین مالی پروژههای سرمایهگذاریو توسعه در محدوده مداخله مستقیم و نوسازی خودجوش سرمایهگذاران بخش خصوصی در محدوده مداخله غیرمستقیم است، بطوریكه حدود 70 درصد سرمایه گذاران از خارج شهر مشهد و با سرمایه شخصی اقدام به سرمایه گذاری در این محدوده نموده اند. همچنین بررسیها حاكی از تفاوت نتایج نوسازی در دو سطح مداخله مستقیم و مداخله غیرمستقیم بافت فرسوده مركز شهر است. به گونهای كه در محدوده مداخله غیرمستقیم، عدم دخالت دولت و شهرداری در نوسازی و محدود شدن عملكرد شهرداری به دریافت عوارض ضابطه، سبب نوسازی خودجوش از سوی سرمایه گذاران بخش خصوصی شده است و در نتیجه نوسازی با سرعت بیشتر و با نارضایتی كمتری در مقایسه با محدوده مداخله مستقیم صورت میگیرد. در نهایت اینكه علی رغم حمایتهای عالیترین مقامات سیاسی و حكومتی از طرح، ولی میزان موفقیت طرح ناچیز بوده است.