بررسي شيوه ارتقاء شاخص هاي توسعه پايدار شهري در بهبود مديريت بحران مطالعه موردي شهر مشهد

هدف این تحقیق شناسایی شاخص های توسعه پایدار شهری در جهت بهبود مدیریت بحران می باشد. این تحقیق از نظر روش تحقیق از نوع توصیفی – كاربردی می باشد كه از نتایج آن در برنامه ریزی و اجرای برنامه ها در بخش اجراییاستفاده خواهد شد ، در این پژوهش با توجه به محدود بودن مطالعات پیشین با بهره گیری از اطلاعات كتابخانه ای ، مقالات ، ترجمه كتب ، بازدیدهای میدانی همچنین اسناد، گزارشات و سایت های معتبر علمی و مدارك موجود مرتبط با مدیریت بحران و بحرانهای شهری به جمع آوری اطلاعات و با استفاده از پرسشنامه های طراحی شده ، مصاحبه و پرسش از صاحبنظران در شهر مشهد به شناسایی شاخصها پرداخته و به پردازش و تحلیل اطلاعات مربوط اقدام گردیده است. جامعه آماری در این پژوهش شامل 57 نفر از صاحب نظران حوزه مدیریت شهری و مدیریت بحران شهری می باشد كه با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه بصورت تصادفی برابر 50 نفر در نظر گرفته شد. سطح آزمون نیز در تماممراحل 0.05 در نظر گرفته شد. پردازش داده ها با استفاده از آمار توصیفی، جداول فراوانی، آزمونT1نمونه ای و SPSSصورت پذیرفت. با بررسی میزان تاثیر سه شاخص توسعه پایدار كه در این تحقیق بر روی شدت تسهیلمدیریت بحران سنجیده شد، مشاهده گردید رابطه معناداری بین هر سه شاخص توسعه پایدار شهری و مدیریت هر چه بهتر بحران های شهری وجود دارد. البته شدت این ارتباط خود را در شاخص كالبدی- عملكردی بیشتر بوده و شاخص اجتماعی در رتبه بعدی قرار دارد. همچنین شاخص زیست محیطی علی رقم اینكه نسبت به دو شاخص دیگر عدد كمتری را نشان می دهد، بصورت معناداری با میزان تسهیل مدیریت بحران در ارتباط می باشد