استفاده از تجارب و دستاورد فضاهاي مسكوني قديمي در طراحي مسكن امروزي ( نمونه موردي قزوين )

یكی ازجنبه های شك لدهنده معماری بومی سازگاری با محیط طبیعی وپاسخگویی به مسائل اقلیمی است تجربه نشان داده است كه معماری بومی راه كارهای موثری دراستفاده ازنیروهای طبیعت و تامین شرایط آسایش ارایه كرده است باتوجه به اینكه امروزه اتلاف انرژی درمسكن بطور چشمگیر افزایش پیدا كرده و نیاز به طراحی اقلیمی كاهش مصرف انرژی و صرفه جویی درانرژی ضرورت دارد به همین دلیل این بخش ازپژوهش به بررسی ساختارمسكن درمعماری بومی و معماری امروزی شهرقزوین پرداخته و همچنین مقایسه ای بین این دووارایه راهكارهای مناسب برای طراحی مسكن امروزی می باشد مواردی چون جهت گیری فرم پلان و تحلیل عناصرمعماری درخانه های بومی قزوین نشان دهنده توجه درگذشته به طراحی اقلیمی و به كارگیری این موارد باتوجه به جهت خورشید دراستقرار فضای زیستی و همچنین توجه به نیازحرارتی درفصلهای مختلف سال درطراحی مسكن امروزی است روش این تحقیق بیشتر بصورت توصیفی و تحلیلی می باشد بنابراین استفاده ازراهكارهای معماری بومی نه تنها منجر به كاهش اتلاف انرژی درساختمان های جدید میشود بلكه روشهایی را درجهت استفاده ازنیروهای طبیعت ارایه میدهد