بهينه سازي حافظه هاي تداعي گر (CAM) مبتني بر آرايه هاي قابل برنامه ريزي (FPGA)

واحد حافظه در هر كامپیوتر دیجیتال یكی از بخشهای اصلی آن است. واحد حافظه ای كه دستیابی به آن بر اساس محتوا انجام می شود حافظه ی تداعی گر یا حافظه ی قابل آدرس دهی با محتوا (CAM) خوانده می شود. مشكلات اصلی در حافظه های تداعی گر مصرف توان بالا در خطوط جستجوی داده و خطوط تطبیقی، سربار مساحت و قابل پیاده سازی بودن روی آرایه های قابل برنامه ریزی (FPGA) هست. در این مقاله سعی بر این است كه روشهای مختلف جستجوی داده در حافظه های تداعی گر از لحاظ كارایی، مصرف توان خطوط جستجو و تطبیقی، سربار مساحت و قابل پیاده سازی بودن روی آرایه های قابل برنامه ریزی باهم مقایسه شوند و مزایا و معایب آنها بررسی شود. همچنین با توجه به روشهای پیشین، برای بهبود كارایی در حافظه های تداعی گر مبتنی بر ارایه های قابل برنامه ریزی ساختاری جدید ارائه خواهد شد. ساختار ارائه شده توسط نرم افزار XilinX | SE شبیه سازی شده و درنهایت این ساختار با ساختارهای پیشین از لحاظ كارایی مقایسه شده است. نتایج به دست آمده بهبود كارایی در ساختار ارائه شده را در مقایسه با ساختارهای پیشین نشان می دهد.