آينده درياچه اروميه از ديدگاه بيلان آب و نمك

منبع عمده تغذیه دریاچه ارومیه، جریانهای سطحی ورودی توسط 18 رودخانه و تعدادی آبراهه و مسیل می باشد، با افزایش مداوم مصرف آب در حوضه آبریز این رودخانه ها كه ناشی از افزایش سطح زیر كشت، توسعه صنایع و افزایش جمعیت می باشد، میزان جریان ورودی به سرعت كاهش می یابد به نحوی كه انتظار می رود با اتمام و بهره برداری از كلیه پروژه های سد و شبكه و طرح های آبرسانی به مناطق نیازمند، میزان متوسط جریان سطحی سالانه ورودی به دریاچه از 4/6 میلیارد مترمكعب به حدود 3/2 میلیارد متر مكعب تا 20 سال آینده كاهش یابد. كاهش این میزان ورودی به دریاچه به معنای آن است كه حجم آب دریاچه از میانگین 19 میلیارد متر مكعب به كمتر از 12 میلیارد متر مكعب تقلیل می یابد. كاهش این ممقدار حجم آب دریاچه باعث می شود كه علظت نمك دریاچه از متوسط 257 گرم در لیتر فعلی به متوسط 400 گرم در لیتر و گاها فراتر از 500gr/l در فصولی از سال افزایش می یابد، از انجا كه این میزان نمك از حد آستانه تحمل آرتمیا زیادتر است، تنها آبزی دریاچه كه نقش اساسی در زنجیره غذایی پرندگان مهاجر بخصوص فلامینگو به تالاب های اطراف را دارد، از بین خواهد رفت. از طرف دیگر كاهش ورودی به دریاچه باعث كاهش رقوم سطح آب و افزایش شوره زارهای اطراف دریاچه به میزان 1200 كیلومتر مربع علاوه بر اراضی شور فعلی خواهد شد و افزایش اراضی شور به معنای آن است كه بادهای شدید می تواند به صورت طوفان های نمك ظاهر شود.