نقش واسطه اي اختلال شخصيت وسواسي رابطه ي ناهمخواني خود در درمان و كيفيت رابطه ي والد- كودك جبري

The Mediating Role of Obsessive Personality Disorder in Self-discrepancy in Treatment and the Quality of Child- Parent Compulsive Relationship

ناهمخوانی خود، به فاصله ی بین خود واقعی با خود ایده آلی و خود بایدی اشاره دارد. ناهمخوانی های درونی ممكن است آشفتگی های عاطفی به دنبال داشته باشد. مدل ناهمخوانی خود هیگینز (۱۹۸۹، ۱۹۸۷) فرضیه های منسجمی ارائه می دهد كه چطور بازنمایی های شناختی افراد هیجان های منفی در پی دارد. این پژوهشی با هدف تعیین رابطه ی «ناهمخوانی خود» در مادر و كیفیت رابطه ی مادر - كودك با نقشی میانجی اختلالی شخصیت و سواسی جبری در میان مادرانی انجام پذیرفت كه كودك زیر هفت سال دارند. بدین منظور، ۱۷۳ مادر كه كودكان خود را در سال ۹۳-۹۴ به مهدكودك های شهر تهران نسپرده بودند، به روش نمونه گیری در دسترسی انتخاب شدند و به پرسشنامه های شاخصی یكپارچه ی ناهمخوانی خود، آزمون بالینی چند محوری میلون ۳ و مقیاسی ارزیابی رابطه ی مادر - كودك پاسخ دادند. تحلیل داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چند گانه و تحلیلی مسیر انجام پذیرفت. یافته ها نشان داد كه بین ناهمخوانی خود واقعی ایده آل شخصی و سبكهای تعاملی مادر- كودك بیش حمایتگری و طرد رابطه ی معنادار وجود دارد. همچنین بین ناهمخوانی خود واقعی - بایدی شخصی و اختلال شخصیت وسواسی - جبری نیز رابطه ای معنادار مشاهده شد. نتایج رگرسیون نشان داد ناهمخوانی خود واقعی – ایده آل شخصی، بیش حمایتگری و طرد را پیش بینی می نماید. همچنین ناهمخوانی خود واقعی - بایدی شخصی با نقش میانجی از شانگان اختلالی شخصیت وسواسی جبری، پیش بینی كننده ی سبك تعاملی بیش حمایتگری در رابطه ی مادر- كودك خواهد بود. نتایج پژوهش حاكی از آن است كه ناهمخوانی خود باید در ساخت الگوهای نظری و مداخله ای بالینی بیش از پیش در معرض توجه قرار گیرد.