تحليل آمايش منطقه اي در ايران با تاكيد بر مرزهاي ج.ا.ا

آمایش مناطق مرزی در ایران، به دلیل وجود مرزهای طولانی و قرارگیری بیش از نیمی از استان های كشور در مرزهای بین المللی با كشورهای همجوار، از جایگاه ویژه ای در نظام برنامه ریزی كشور برخوردار است. بنابراین، هدف این مقاله، ضمن تبیین جایگاه آمایش مناطق مرزی در نظام برنامه ریزی كشور؛ شناخت عناصر و مؤلفه آن، چگونگی ارتباط این عناصر با دیگر عناصر نظام برنامه ریزی كشور و شناخت اهمیت و ضرورت پرداختن به آمایش مناطق مرزی است. نتیجه گیری مطالعات این مقاله نشان میدهد؛ توسعه و امنیت در مناطق مرزی لازم و ملزوم یكدیگر است. همچنین، شدت عدم تعادل منطقه ای میان مناطق مرزی و مناطق داخلی در ایران بر توسعه ملی تاثیرگذار است. به عبارت دیگر، اگر چه توسعه نیافتگی در مناطق مرزی كه منجر به ناامنی می شود، اثرات خود را بر توسعه نیافتگی و ناامنی در كل كشور می گذارد. اما موانع ذهنی و عینی زیادی تا كنون باعث شدهاست این گونه تاثیرات منفی ادامه داشته باشد. آمایش مناطق مرزی سعی دارد این موانع را بردارد، و با ارایه یك نوع برنامه ریزی فضایی راهبردی، توسعه یكپارچه و پایدار ملی را تحقق بخشد