اثر خستگي ناشي از دويدن با شدت و مدت زمان مختلف بر تعادل مردان جوان

The Effect of Different Intensity and Duration of Running on Balance in Male Football Player

هدف تحقيق بررسي اثر دويدن با شدت و مدت زمان متفاوت بر تعادل ايستا و پويا پس از شدت ها و مدت هاي متفاوت دويدن بود. 15 مرد فوتباليست (سن 0/98±21/66 سال، وزن kg6/77±68/45، قد cm 6/15 ±172/42) در تحقيق شركت نمودند. ابتدا آزمون كانكاني و متغيرهاي مربوط به فعاليت هاي هوازي، بي هوازي، تركيبي، تناوبي بلند مدت و تناوبي فوق بيشينه اندازه گيري شد. سپس قبل و بعد از هر كدام از فعاليت هاي ورزشي آزمون تعادل Y، سيستم امتيازدهي خطاي تعادل و ميزان درك تلاش به عمل آمد. تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مكرر براي تحليل داده ها استفاده شد. نتايج اثر منفي معني داري بر تعادل در وضعيت دوپا روي سطح سخت پس از فعاليت هاي ورزشي نشان نداد (p< 0.05). اما تعادل ايستا روي سطح سخت و نرم در وضعيت تك پا و دوپا در يك خط بعد از تمامي فعاليت هاي ورزشي كاهش يافت (p< 0.05) و اين كاهش بعد از فعاليت هاي بي هوازي، تركيبي و تناوبي فوق بيشينه مشاهده شد(p< 0.05). تعادل پويا در هر سه جهت آزمون تعادلي Y پس از فعاليت هاي ورزشي كاهش يافت و بيشترين كاهش در جهت قدامي پس از فعاليت بي هوازي مشاهده شد (p< 0.05). بنابراين، در ارزيابي تعادل جهت بررسي عملكرد ورزشي يا كاربرد درماني بايد اثر شدت و مدت فعاليت هاي ورزشي و شرايط ارزيابي تعادل مورد توجه قرار گيرد.

The aim of study was to investigate the static and dynamic balance performance after different intensity and duration of running. Fifteen male football player (a=21.6 ± 0.9 y, h=172.4 ± 6.1 cm, w=68.4 ± 6.7 kg) participated. Conconi test on treadmill and variables of different exercises (Aerobic, Anaerobic, Mixed, Prolonged Intermittent and Super Maximal Intermittent) were measured. Then before and after each exercise participants did Y balance test (YBT), balance error scoring system (BESS), and rating of perceived exertion (RPE). Repeated measure ANOVA was used to data analysis. Results showed no significant difference in double leg position on firm surface after various exercises (p<0.05). However, static balance on firm and foam surfaces in single leg and tandem positions decreased after all exercises (p<0.05). Although, balance impairment was more noticeable after anaerobic, mixed and super maximal intermittent exercises (p<0.05). Dynamic balance declined in three direction after all exercises and the most outstanding decrease occurred after anaerobic exercise in anterior direction (p<0.05). Thus, during balance assessment, intensity and duration of exercise and balance positions should considered evaluating sport performance and clinical application.