عنوان مقاله :
در مواقع اورژانس، كداميك تعيين كننده است؟ اتونومي بيمار يا تصميم پزشك: بررسي يك نمونه ي باليني
عنوان به زبان ديگر :
Which Is The Most Determinative In Emergency Cases? Patient Autonomy or Physician's Decision: A Clinical Case-Study
پديد آورندگان :
سيدمرتاض، سعيد دانشگاه شاهد، تهران - دانشكده ي پزشكي - گروه اخلاق پزشكي , دلاور، پروين دانشگاه شاهد، تهران - دانشكده ي پزشكي - گروه اخلاق پزشكي , ظفرقندي، نفيسه دانشگاه شاهد، تهران - دانشكده ي پزشكي - گروه اخلاق پزشكي , يكتايي، محمدرضا دانشگاه شاهد، تهران - دانشكده ي پزشكي - گروه اخلاق پزشكي , معارفي، غلامرضا دانشگاه شاهد، تهران - دانشكده ي پزشكي - گروه اخلاق پزشكي , دواتي، علي دانشگاه شاهد، تهران - دانشكده ي پزشكي - گروه اخلاق پزشكي , رفعتي، شيوا دانشگاه شاهد، تهران - دانشكده ي پزشكي - گروه اخلاق پزشكي , افشين مجد، سيامك دانشگاه شاهد، تهران - دانشكده ي پزشكي - گروه اخلاق پزشكي , گرشاسبي، احياء دانشگاه شاهد، تهران - دانشكده ي پزشكي - گروه اخلاق پزشكي
كليدواژه :
اتونومي , اورژانس , رضايت آگاهانه , ظرفيت تصميم گيري
چكيده فارسي :
مردي 62 ساله با شكايت استفراغ خوني مكرر، 48 ساعت قبل به اورژانس مراجعه كرده است. بيمار بستري و اقدامات لازم انجام شده و در مدت 24 ساعت شش واحد خون دريافت كرده است. بيمار تحت آندوسكوپي قرار گرفته اما تلاش آندوسكوپيك براي توقف خونريزي موفق نبوده است. جراح مشاور، بيمار را ويزيت و لاپاراتومي اورژانس را ضروري دانسته است. بيمار هوشيار است و از انجام عمل جراحي امتناع مي ورزد. وضعيت هموديناميك بيمار پايدار نيست و خونريزي گوارشي ادامه دارد. براي كادر پزشكي و مسئولان بيمارستان اين سوال مطرح است كه وظيفه ي آنان چيست؟ آيا بايد با احترام به انتخاب بيمار، شاهد پيشرفت بيماري و تشديد وخامت حال بيمار باشند؟ آيا مي توانند با استناد به ممانعت بيمار از انجام اقدامات درماني، او را از بيمارستان ترخيص نمايند؟ يا اينكه مي توانند با استفاده از ظرفيت ها و حمايت هاي قانوني، اقدامات تشخيصي درماني صحيح را علي رغم مخالفت بيمار انجام دهند؟ در اين شرايط چگونه مي توان اصل اتونومي و اصول سودرساني و عدم اضرار را به طور همزمان رعايت كرد؟ در اين مقاله با بررسي اين موضوع كه از معضل هاي حوزه ي اخلاق پزشكي است، درباره ي ملاحظات اخلاقي، قانوني و جنبه هاي مرتبط با آن ها بحث و بررسي شده است.
چكيده لاتين :
A 62-year-old man referred to the emergency department 48 hours ago with chief complaint of
repeated bloody vomiting. The patient is admitted and the necessary measures are taken. Within 24
hours, he received 6 units of blood. The patient has undergone endoscopy, but endoscopic
endorsement has failed to stop the bleeding. The surgeon consulted and visited the patient. He
considered urgent emergency laparotomy. The patient is alert and refuses surgery. The
hemodynamic status of the patient is not stable and gastrointestinal bleeding continues. These
questions are posed to medical staff and hospital managers: "What is our duty”? "Should we respect
the choice of the patient and witness the progress of the disease and deterioration of the patient's
condition"? "Can he be discharged from the hospital on the basis of the patient's refusal to take
medical treatment"? "Can we take appropriate diagnostic and therapeutic measures with the use of
legal capacity and support despite patient’s opposition? "How can one regard autonomy,
beneficence, and nonmaleficence at the same time, in this situation "? In this study, which is one of
the problems of medical ethics, the ethical, legal, and health aspects of the presented patient are
discussed.
عنوان نشريه :
اخلاق و تاريخ پزشكي
عنوان نشريه :
اخلاق و تاريخ پزشكي