عنوان مقاله :
تأثير متفرمين بر يادگيري و حافظهي فضايي موشهاي الزايمري مدل استرپتوزوتوسين
عنوان به زبان ديگر :
The Effect of Metformin on spatial learning and memory in streptozotocin Rat Model of Alzheimer's Disease
پديد آورندگان :
خسروي، مريم دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران - گروه زيست شناسي , اسماعيلي، محمد حسين دانشگاه علوم پزشكي قزوين - گروه فيزيولوژي , مافي اسماعيلي، مهين دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران - گروه زيست شناسي
كليدواژه :
الزايمر , متفرمين , يادگيري
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: بيماري الزايمر، ارتباط نزديكي با اختلال در سيگنالينگ انسولين مغز دارد. اين بيماري، فرم خاصي از ديابت مغزي است كه آن را «ديابت تيپ 3» ناميدهاند. ازاينرو، بررسي نقش عوامل دارويي كه ميتوانند مقاومت به انسولين نورونها را بهبودبخشند، در درمان الزايمر موردتوجه ويژه قرارگرفتهاند. متفورمين، يكي از داروهايياست كه بهطورگستردهاي، برضد مقاومت انسولين محيطي استفادهميشود. مطالعهي حاضر با هدف بررسي اثر درماني متفورمين بر يادگيري و حافظهي موشهاي الزايمري مدل استرپتوزوتوسين صورتگرفت.
مواد و روشها: 56 موشِ نر ويستار(200 تا250گرم)به7 گروه كنترل، شم، تحت تيمار با استرپتوزوتوسين، تحت تيمار با استرپتوزوتوسين به-همراه سالين و تحت تيمار با استرپتوزوتوسين بههمراه متفرمين (50و100و200ميليگرم بر كيلوگرم، ازطريق تزريق درون صفاقي) تقسيمشدند. براي القاي آلزايمر، استرپتوزوتوسين (3 ميليگرم بر كيلوگرم) بهدرون بطنهاي جانبي تزريقشد. تمام موشها بهكمك ماز آبي تحت آزمون يادگيري و حافظه قرارگرفتند.
يافتهها: نتايج نشان دادكه تزريق متفرمين، يادگيري وحافظهي فضايي موشهاي الزايمري را بهصورت وابسته به دوز بهبودميبخشد. بهگونهاي كه موشهاي تحت تيمار با متفرمين در زمان كمتر و با طي مسافت كمتر، سكوي نجات را پيداكردند. متفرمين بهصورت وابسته به دوز زمان سپريشده و مسافت طيشده در ناحيهي هدف در تست، بهخاطرآوري اطلاعات را در موشهاي الزايمري افزايش داد.
نتيجهگيري: تزريق داخل بطني استرپتوزوتوسين، باعث كاهش ميزان يادگيري و حافظه فضايي ميشود و پيش درماني با متفرمين، ميتواند يادگيري و حافظه را افزايشدهد و براي درمان الزايمر مفيد باشد
چكيده لاتين :
Background:Alzheimer’s disease (AD) is closely associated with impaired insulin signaling in brain, suggesting it to be a brain-specific form of diabetes and so termed as “type 3 diabetes”. Therefore investigating the role of pharmacological agents that can improve neuronal insulin resistance merit attention in treatment off AD. Metformin is one of the most widely used against peripheral insulin resistance. In present study, we aimed to investigate the therapeutic efficacy of metformin on spatial learning and memory of streptozotocin (STZ) Rat Model of AD.
Materials and Methods: 56 Female wistar rate (200-250gr) were divided into 6 groups (n=6): control, sham operated, STZ, STZ +Saline (0.2ml), STZ +Metformin (50,100,200mg/kg, i.p. for 10 day). For induction of AD, STZ (3 mg/kg,) were administered bilaterally into latral ventricles. All rates were tested spatial learning and memory in the Morris water maze.
Results : our results show that pre-training injection of Metformin improves spatial learning and memory in STZ Rat Model of AD in a dose dependent manner, so that rats of Metformin groups found platform in less time and with less distance traveled, in comparison with STZ group. Metformin also increased the percentage of time elapsed and the distance swum in the target quadrant in STZ Rat Model of AD, in probe test.
Conclusion: An i.c.v. injection of STZ resulted in a significant decline in spatial learning and memory and pretreatment with Metformin can enhance spatial learning and memory. The results show that metformin as an insulin sensitizer against peripheral insulin resistance is useful for AD treatment.
عنوان نشريه :
فصلنامه دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني سبزوار
عنوان نشريه :
فصلنامه دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي درماني سبزوار