فضيلت نبودن؛ بررسي و نقد رهيافت بناتار درباره ي ترجيح اخلاقي وجودنيافتن

The Virtue of Not Being; Reviewing and Criticizing of Benatar’s Approach of Avoiding Ethical Preference of Not Being

ديويد بناتار، به تاثير از نيچه و شوپنهاور، زندگي اين دنيا را پر از رنج و زحمت دانسته و معتقد است وجودنيافتن، بر وجوديافتن در اين دنيا، ارجحيت دارد. هدف از نگارش اين مقاله، به چالش كشيدن رهيافت بناتار، با روشي تحليلي و استنادي است. بناتار دو استدلال براي ادعاي خود بيان مي كند؛ يكي استدلال نبود تقارن و ديگري، استدلال كيفيت زندگي است. در اين مقاله، هر دو استدلال وي، تبيين، تحليل و نقد شده است. در استدلال اول، بناتار شواهد كافي براي اثبات ادعاي خود ارائه نداده است؛ ادعايي مبني بر اينكه درد و رنجي را كه نوع انسان در اين دنيا تجربه مي كند، موجب ترجيح نبودن است. در استدلال دوم نيز، او عنصر رضايت فردي و استقلال شخصيت انسان ها را ناديده گرفته و قضاوت آن ها در رابطه با زندگي شان را ناشي از خوش خيالي دانسته است. بناتار معتقد است ازآنجاكه انسان ها از توانايي عادت دادن خود با شرايط برخوردارند، بر اين باورند كه بودن آن ها بر نبودن ترجيح دارد. او با اين بيان، به جاي حل مساله ي رنج، اصل صورت مساله را پاك كرده و نبودن را بر بودن ترجيح داده است. اخلاقي بودن سقط جنين، غيراخلاقي بودن ازدواج و توليد مثل و روادانستن اتانازي غيرداوطلبانه و انقراض نسل بشر، ازجمله پيامدهاي رهيافت بناتار است كه هيچ يك دفاع كردني نيست.

David Benatar, influenced by Nietzsche and Schopenhauer, sees the life of this world full of pain and suffering, and believes that not being in this world is preferred to be. The purpose of this article is to challenge Benatar's approach in an analytical and citation way. Benatar expresses two arguments for his claim. One is the argument of asymmetry and the other is the quality of life argument. In this paper, both of his arguments are explained and criticized. In the first argument, Benatar provides ample of evidence for his claim that he does not provide the preference for the pain and suffering which humankind experiences in this world. In the second argument, while ignoring the element of individual satisfaction and the independence of the personality of human beings, their judgments regarding their lives are considered to be due to optimism, and believes that humans, because of their ability to get accustomed to the conditions believe that their being is preferred to not being. By this statement, instead of solving the problem of suffering, he cleansed the principle of the problem and preferred not being. The morality of abortion, the immorality of reproduction and marriage, the validity of non-voluntary euthanasia, and the belief in the extinction of the human race are consequences of Benatar's approach, which are untenable.