تاثير مخارج بهداشتي دولتي بر رشد اقتصادي و اثر غيرمستقيم آن بر مصرف خصوصي در ايران(بررسي مدل طرف عرضه ي اقتصاد)

The Effect of Public Health Expenditures on Economic Growth and It`s Indirect Effects on Private Consumption in Iran: A Supply Side Approach

سلامت از طريق افزايش توان نيروي انساني ملي بر رشد اقتصادي تاثير مهمي دارد. ارتقاي سلامت، انسان هايي سالم تر و مولدتري به بار مي آورد. يكي از مسائل مهم كه دولت ها با آن روبه رو هستند سهم مخارج سلامتي تخصيص يافته به بخش بهداشت است. روش بررسي: اين مقاله رابطه ميان هزينه هاي بهداشتي دولت ايران، رشد اقتصادي و مصرف خصوصي كشور را در 1353 ) بااستفاده از تحليل هاي هم انباشتگي و روش كمترين مجذورات معمولي بررسي مي كند. - سال هاي ( 1386 در سطح معناداري 5 درصد متغيرهاي هزينه هاي بهداشتي، رشد اقتصادي و (ADF) يافته ها: آزمون ديكي فولر تعميم يافته مصرف مانا هستند، و آماره ي دوربين - واتسون بيانگر عدم وجود مشكل خودهمبستگي در مدل مورد آزمون است. نتيجه گيري: اثرمستقيم مخارج بهداشتي دولت بر رشد اقتصادي، مثبت و معنادار؛ و اثر غيرمستقيم مخارج بهداشتي بر مخارج مصرفي خصوصي، منفي است.

Introduction: Health has important effects on economic growth by increasing ability of human resources. The better health makes more effective humans. Nowadays governments are faced by remarkable amount of budget on health sector. Methods: The purpose of this paper is to examine the effects of health expenditures on economic growth and private consumption in Iran. The period of study has measured by using co-integration test and Ordinary Least Squares (OLS) method in 1974 to 2007 interval. Results: Augmented Dickey-Fuller Test indicates that health expenditures, economic growth and consumption are static in 5 % confidence level. Durbin-Wattson test shows no auto-correlation. Discussion: The results illustrate statistically significant and positive relation between health expenditures and economic growth in Iran, while the effects of health expenditures on private consumption are negative.