رابطه انزواي اجتماعي و سلامت در سالمندان تهراني

The Relationship Between Social Isolation and Health Among the Tehranian Elderly

سابقه و هدف: با توجه به روند رو به رشد جمعيت سالمندان و نيز افزايش ناتوانايي‌هاي دوره سالمندي به دليل بالا‌رفتن سن، توجه به انزواي اجتماعي سالمندان و نقش سلامت در كاهش اين پديده از اهميت خاصي برخوردار مي‌باشد. در اين راستا هدف اصلي پژوهش حاضر، بررسي رابطه انزواي اجتماعي و سلامت در سالمندان شهر تهران است. مواد و روش‌‌ها: اين مطالعه مقطعي- همبستگي در سال 1396 در ارتباط با 382 نفر از سالمندان 65 سال و بالاتر شهر تهران كه با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب ‌شده بودند، انجام گرفت. ابزار گردآوري اطلاعات شامل: پرسشنامه سلامت عمومي Goldberg (GHQ: General Health Questionnaire)، پرسشنامه توانايي انجام فعاليت‌هاي روزانه زندگي (ADL: Activities of Daily Living) و پرسشنامه سلامت اجتماعي Keyes بود. تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS 22 در 2 سطح توصيفي و تحليلي از طريق آزمون‌ ضريب همبستگي Pearson صورت گرفت. يافته‌ها: 52.4 درصد از پاسخگويان داراي سلامت جسماني، 56.8 درصد داراي سلامت اجتماعي و 60.5 درصد داراي سلامت رواني بودند و ميانگين انزواي اجتماعي در سالمندان مورد مطالعه حدود 62 درصد بود. همچنين نتايج ضريب همبستگي Pearson نشان داد كه بين سلامت رواني و اجتماعي سالمندان و انزواي اجتماعي آن‌ها رابطه معنا‌دار و معكوسي وجود دارد؛ به عبارت ديگر با افزايش سلامت رواني و اجتماعي، انزواي اجتماعي سالمندان كاهش مي‌يابد. نتيجه‌گيري: بين سلامت و انزواي اجتماعي در سالمندان رابطه‌اي معكوس وجود دارد و برخورداري از سلامت رواني و اجتماعي مي‌تواند بر كاهش انزواي اجتماعي اين قشر آسيب‌پذير اثر مثبتي داشته باشد.

Background and Objective: Due to the growing elderly population and the increasing age-related disabilities, considering age-related social isolation and the role of health is important. The main purpose of this study was to investigate the relationship between social isolation and health in the elderly in Tehran, Iran. Materials and Methods: This cross-sectional, correlational study was conducted in 2017 among 382 elderlies aged 65 years old and above in Tehran, Iran. The participants were selected through the multi-stage cluster sampling method. The data collection tool was Goldberg General Health Questionnaire (GHQ), Activities of Daily Living Questionnaire (ADL), and Keizer Social Health Questionnaire. Data were analyzed by SPSS version 22 using descriptive and analytical statistics and Pearson correlation coefficient. Results: Overall, 52.4% of the respondents had physical health, 56.8% had social health, and 60.5% had mental health, and the mean social isolation in the elderly was about 62%. The results of Pearson correlation coefficient indicated a significant inverse relationship between mental health (P=0.001, r=0.456) and social isolation (P=0.017, r=0.325) among the elderly. In other words, with increasing mental and social health, the sense of social isolation among the elderly is reduced. Conclusion: There is a reverse relationship between health and social isolation in the elderly and having mental and social health can have a positive impact on reducing social isolation among this vulnerable stratum.