تشخيص مولكولي و ارزيابي جنبه هاي اپيدميولوژيكي دايرو فيلاريا ايمي تيس در سگ هاي شهرستان تبريز و حومه

Molecular Detection and Epidemiological Aspects of Dirofilaria immitis in Dogs in Tabriz and Suburbs

سابقه و هدف: دايرو فيلاريا ايمي‌تيس يكي از مهم‌ترين نماتودهاي بيماري‌زاي مشترك بين انسان و گوشتخواران، به ويژه سگ، بوده و باعث بيماري زئونوز دايرو فيلاريازيس در انسان و سگ مي‌شود. تشخيص آلودگي عمدتاً از طريق روش‌هاي مختلف ميكروسكوپي و سرولوژيكي و اخيراً به روش مولكولي انجام مي‌شود. هدف از مطالعۀ حاضر برآورد دقيق آلودگي انواع سگ‌ها در شهرستان تبريز و حومه به دايرو فيلاريا ايمي‌تيس با استفاده از روش مولكولي و تعيين فاكتورهاي خطر اپيدميولوژيكي مؤثر در شيوع آلودگي بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي، در مجموع 121 قلاده سگ شامل سگ‌هاي گله، خانگي، نگهبان، تجاري و ولگرد با گروه‌هاي سني زير 2 سال، 4 - 2 سال و بالاي 4 سال از مناطق مختلف شهرستان تبريز براي نمونه‌گيري انتخاب و از وريد سفاليك آن ها نمونۀ خون اخذ گرديد. پس از استخراج DNA، براي تشخيص و برآورد آلودگي قطعه‌اي به طول 432 جفت باز از ژن 18s rRNA انتخاب و با استفاده از پرايمرهاي اختصاصي تكثير شد. يافته‌ها: از 121 نمونه خون اخذ شده، 14 نمونه (11/6 درصد) (عمدتاً سگ گله) از نظر دايرو فيلاريا ايمي‌تيس مثبت بودند. در آناليز آماري داده‌ها، صرفاً شيوع آلودگي بر اساس مناطق مختلف جغرافيائي (0/036= p) داراي اختلاف معني‌دار بود. استنتاج: علي‌رغم پيشرفت‌هاي چشمگير در كنترل و پيشگيري بيماري‌هاي انگلي، آلودگي به دايروفيلاريا ايمي‌تيس در جمعيت سگ­هاي استان آذربايجان‌شرقي هم چنان وجود دارد و توصيه مي‌شود يك توجه ويژه توسط صاحبان دام و مسئولين بهداشتي در ارتباط با حفاظت سگ‌ها در برابر آلودگي به اين انگل مهم و احياناً انتقال آن به جوامع انساني مبذول شود.

Background and purpose: Dirofilaria immitis is one of the most important pathogenic Nematoda for humans and carnivores, especially dogs. It causes a zoonotic disease, namely dirofilariasis in hosts with a wide variety of manifestations. The detection of infection is commonly carried out by different microscopic and serologic methods and recently by molecular techniques. This aim of this research was to provide an accurate assessment of the D. immitis infection rates in dogs in Tabriz and its suburbs using molecular technique and determination of the influence of epidemiological factors on infection rates. Materials and methods: A descriptive study was performed in which a total of 121 dogs including sheepdogs, house dogs, guard dogs, commercial dogs and stray dogs (aged <2, 2-4 and 4< years old) were randomly selected from different areas in Tabriz, Iran. Blood samples were taken from the cephalic vein. To detect and assess the infection rates, after DNA extraction, a fragment of 432bp related to 18srRNA region was selected and amplified using specific primers. Results: Fourteen blood samples (11.6%, mainly of sheepdogs) were found to be positive for D. immitis. The prevalence rates of infection showed significant differences between geographical areas (P= 0.36). Conclusion: Despite great progress in prevention and control of parasitic diseases, dirofilariasis still occurs in canine community in East Azarbaijan province. Dog owners and veterinary services are recommended to pay ample attention to protect dogs against D. immitis infection and prevent subsequent transmission of infection to humans.