بررسي و تبيين الگوي سياست‌هاي دولتي در هم‌ پايي فناوري نانو پوشش‌ها در ايران

Policy instruments for catch-up in the nanocoatings industry in Iran

اين مقاله فرآيند هم‌پايي شركت‌هاي فعال در حوزۀ نانوپوشش‌ها در ايران و نقش ابزارهاي سياستي دولت در اين فرآيند را تحليل مي‌كند. براي اين منظور از راهبرد مطالعۀ چندموردي با رويكرد كيفي بهره گرفته شده و تكنيك‌هاي تطبيق الگو و تحليل‌هاي بين‌موردي براي تحليل اطلاعات استفاده شده است. اين مطالعه نشان مي‌دهد كه شركت‌هاي داخلي در حوزۀ نانوپوشش‌ها، با تكيه بر تحقيق و توسعۀ داخلي و تقليد و يادگيري غيررسمي از محصولات و منابع دانش خارجي، در مسير هم‌پايي فناورانه پيش رفته‌اند اما هنوز با تحقق هم‌پايي بازار فاصله دارند. ابزار پيش‌خريد كمك موثري به هم‌پايي فناورانۀ اين شركت‌ها كرده است، ليكن بدون استفاده از ساير ابزارهاي سياست نوآوري، خصوصاً ابزارهاي تقاضاگرا ازجمله خريد دولتي، استانداردها، قوانين و مقررات نمي‌توان انتظار داشت كه اين شركت‌ها بتوانند مسير هم‌پايي بازار را نيز به خوبي طي كنند. بنابراين اين مطالعه بر اهميت ابزارهاي تقاضاگرا براي تكميل چرخۀ هم‌پايي در اين فناوري تاكيد مي‌كند.

This paper analyzes the role of public policy measures in technological and market catch-up of some indigenous firms in the nanocoatings technology in Iran. A multiple case study approach was employed, and the qualitative data were analyzed using pattern-matching and cross-case analyses techniques. It finds that pre-commercial procurement has had a significant impact on the technological catch-up of the firms. However, without using other innovation measures such as public procurement, standards, and regulation, it is not expected that the firms will succeed in market catch-up. Thus, the study emphasizes the role of demand-side policy instruments to complete the catch-up cycle in nanocoatings technology.