ديپلماسي تسمه ارتباطي و سياستگذاري هسته‌اي امريكا در برنامه جامع اقدام مشترك

Shutter communication diplomacy and US nuclear policy making in Comprehensive Joint Action Program

نظريه تسمه ارتباطي را مي‌توان از مدل‌هاي سياستگذاري امنيتي امريكا دانست كه در برنامه جامع اقدام مشترك مورداستفاده قرار گرفته است. در مدل تسمه ارتباطي، منافع مختلف بازيگران ديپلماسي هسته‌اي براساس همكاري چندجانبه با يكديگر پيوند مي‌يابد. تكنيك اساسي براي تحقق مدل تسمه ارتباطي در سياستگذاري راهبردي امريكا، بهره‌گيري از سازوكارهاي ديپلماتيك بوده است. ديپلماسي در سياستگذاري راهبردي مي‌تواند الگوي روابط كشورها را براساس نيازهاي ساختار نظام بين‌الملل تغيير دهد. فرآيند سياستگذاري هسته‌اي امريكا در برابر ايران براساس همكاري ساختار اجرايي، نهادهاي اجتماعي و اتاق‌هاي فكر شكل مي‌گيرد. هريك از سه حوزه ياد شده، وظايف و فعاليت‌هاي خود را در قالب ضرورت‌هاي سازماني، ساختاري، اجتماعي و بين‌المللي انجام مي‌دهند. دانش سياستگذاري در امريكا معطوف به چگونگي ارتباط حوزه‌هاي تصميم‌گيري ساختاري با ضرورت‌هاي راهبردي و بين‌المللي است. پرسش اصلي اين مقاله به اين موضوع اشاره دارد كه: «سياستگذاري راهبردي امريكا در روند برنامه جامع اقدام مشترك داراي چه ويژگي‌هايي بوده است؟» فرضيه مقاله به اين موضوع اشاره دارد كه: «ديپلماسي هسته‌اي از طريق همكاري و مشاركت سازنده قدرت‌هاي بزرگ انجام گرفته و منجر به توافق بين‌المللي گرديده است.» در تبيين مقاله از نظريه تسمه ارتباطي «پائول شارپ» استفاده مي‌شود. در اين نظريه، مسير ديپلماتيك نقش تعيين‌كننده‌اي در نتايج نهايي خواهد داشت. به هر ميزان كه مسير ديپلماتيك داراي انسجام بيشتري باشد، نيل به نتيجه از امكان‌پذيري بيشتري برخوردار مي‌شود.

Shutter communication theory can be considered as the center of the US security policy models used in the Comprehensive Joint Action Program. In the model of communication, the various interests of nuclear diplomacy act on the basis of multilateral cooperation with each other actors. In this process, the policy-making model will only cross the diplomatic route. The main task of contributing countries in multilateral strategic cooperation, such as nuclear diplomacy, is based on an accurate assessment of the opportunities created to maximize benefits. The basic technique for implementing shutter communication model in US strategic planning has been used on diplomatic mechanisms. Diplomacy in strategic policy making can change the pattern of relations between cooperative countries. This process is based on the structure of the international system. The US nuclear policy process against Iran is shaped by the cooperation of executive structures, social institutions and think tanks. Each of the three subjects performs their duties and activities in the organizational, structural, social and international contexts. The policy making knowledge in the United States focuses on how strategic decision-making are interlinked with strategic and international necessaries. The main question in this article is that: "What are the characteristics of US strategic planning in the process of comprehensive joint action program?" The hypothesis of the article points that "nuclear diplomacy has been carried out through the co-operation and participation of the Iran and great powers. This process has led to an international agreement." For explaining the article, has used the Paul Sharp's shutter communication theory. In this theory, the diplomatic path will have a decisive role in the final results. Diplomatic cohesion has affective role for achieving the best result.