پويايي‌هاي خط‌ مشي عمومي: نظريه و شواهد

The Dynamics of Public Policy: Theory and Evidence

«پويايي‌هاي خط‌ مشي عمومي؛ نظريه و شواهد» به شرح ديدگاه «روايت‌هاي ساختار يافته» به پويايي‌هاي خط‌ مشي مي‌پردازد. ايده پوياييهاي خط مشي عمومي جديد نيست، پيش‌تر با عنوان هاي رز (1976)، هريسون (1990)، بامگارتنر و جونز (2002) اعلان شده است. باوجوداين، فهم روشنگرانه از تحليل پويا در ادبيات تئوري خطمشي بدون بررسي باقي‌مانده است. مسئله اين است كه خط مشي عمومي بستگي به تصميمات انساني دارد. تمام تصميمات در بافت زماني اخذ ميشوند؛ آنها به ناچار تحت تأثير ميراث گذشته و عدم اطمينان به آينده هستند. درون سيستم خط مشي، عناصري وجود دارند كه به مسير وابسته هستند و ممكن است برخي از عناصر نيز وابسته نباشند. ضمن اينكه ممكن است رابطهاي ميان اين فرايندهاي متعدد در سرعتهاي متفاوت باشد. يك روايت ساختاريافته خط مشي بايد نهادها، ساختارها و فرايندهايي را مشخص كند كه در يك موقعيت بخصوص تاريخي قرارگرفته‌اند. احتمالات و محدوديتهايي را كه اين ساختارها براي عاملان در آن موقعيتها خلق ميكنند، شناسايي كرده و توضيحاتي از پيامدهاي عناصر علّي اين ساختارها را به فرايندهاي توسعه كه در اين مدرك تاريخي يافت ميشوند، پيوند ميزند.

The idea of policy dynamics is not original; it is proclaimed in the titles of Rose ,Harrison et al. ,and Baumgartner and Jones. However, the intellectual underpinnings of dynamic analysis remain unexplored in the policy theory literature. Adrian Kay explained policy dynamics his approach in structured narratives. All decisions are made in historical contexts; they are inevitably influenced by the legacy of the past and the uncertainty of the future. Path-dependent processes may coexist with other types of processes within policy systems . Also there may be relationship between these different processes. A structured policy narrative should specify the institutions, structures and processes that are embodied in a given historical setting; identify the possibilities and constraints that these structures create for agents within those settings; and construct explanations of outcomes.