مباني مطالعه تطبيقي سياستگذاري فرهنگي با محوريت مرجعيت‌ها

Foundations of Comparative Study of Cultural Policy Based on the Concept of System of References

در اين مقاله ضمن ارايه تعاريفي چند از فرهنگ و نقش آن در اجتماع انساني، به بررسي نقش و اهميت مطالعات تطبيقي فرهنگي مي‌پردازيم. اگر اين گفته مشهور را بپذيريم كه «تجربه پدر علم است»، از مطالعات تطبيقي مي‌توان به عنوان يكي از اصلي‌ترين راه­هاي استفاده از تجربه در علوم انساني ياد كرد. در مطالعات تطبيقي مي‌توان به موضوعات مختلف با رويكردهاي متفاوتي نزديك شد و يكي از آ­ن‌ها در مطالعه سياست فرهنگي، استفاده از مفهوم مرجعيت‌هاست. مرجعيت به ما كمك مي‌كند تا سمت و سوي سياست‌هاي فرهنگي كشورها را دريافته و ميزان اثربخشي سياست‌هايشان را تا حد قابل قبولي ارزيابي كنيم. كشورها رويكردهاي مختلفي به سياست فرهنگي اتخاذ مي‌كنند كه آ­نها را بر طيفي از مداخله حداقلي تا حداكثري قرار مي‌دهد. امروزه حفظ تنوع فرهنگي به عنوان يك مرجعيت كلان بين‌المللي در عرصه سياستگذاري فرهنگي پذيرفته شده و بر اهميت آن در دستيابي به توسعه متوازن تاكيد مي‌شود.

In this article, after presenting some definitions of culture and assessing its role in the society, we will discuss the importance of comparative studies. If we accept the saying that "experience is the father of science", then we can refer to comparative studies as one of the main ways to use experience in the humanities. In comparative studies, we can deliberate various topics by using different approaches and one of these approaches to the study of cultural policy is the concept of system of references. They help us to understand the direction of the country's cultural policies and to estimate the effectiveness of their policies to a reasonably degree. Countries adopt different approaches to cultural policies and we consider them on a range of minimum to maximum intervention. Nowadays, preserving the cultural diversity as a major international reference in the field of cultural policy has been accepted and its very importance in achieving sustainable development is emphasized all over the world.