بررسي و تبيين كاربرد پذيري نتايج پژوهشي در سياستگذاري: پلي ميان نظر و عمل

Review and explanation the applicability of research in policy making: a bridge between theory and practice

رابطه ميان پژوهش و سياستگذاري يكي از مهمترين زمينه­ هاي علاقه ­منديِ حوزه سياستگذاري عمومي است؛ زيرا بازيگران مختلف (لابي­گران، محققان، سازمانهاي دولتي و غيره) همواره در پي تاثيرگذاري بر دولت هستند اما تعامل ميان پژوهش و سياست به دليل تفاوت دنياي محققان و سياستگذاران با چالش­ ها و موانع عمده­اي مواجه است. در تحقيق حاضر ضمن بيان جنبه ­هاي ناسازگاري ميان محققان و سياستگذاران تلاش شده است تا با مطالعات كتابخانه­ اي مجموعه­ اي از موانع پيش­روي تعامل پژوهش و سياست شناسايي شود. نتايج تحقيق حاضر نشان مي­دهد كه عمده اين موانع را مي­توان در قالب چهار طبقه نظير ارتباط غير موثر ميان سياستگذار و محقق، غيركاربردي بودن پژوهش براي سياست، فقدان ظرفيت براي انجام پژوهش مرتبط با سياست و مشكلات موجود در اشاعه و نشر يافته­ ها و نتايج پژوهش برشمرد. در انتها نيز توصيه­ هايي براي مرتفع نمودن اين موانع و مشكلات ارائه شده كه هم براي محققان و هم براي سياستگذاران درس ­آموز است.

The relationship between research and policy making is one of great interest in the public policy field, especially since a large number of actors seek to influence the government (lobbyists, academic researchers, NGOs). These partnerships are not without difficulties, caused mainly by the many differences that remain between the worlds of researchers and policymakers. So, in addition to express the incompatibility aspects among the researchers and policy-makers, the barriers of interaction between the research and policy have been identified by documentary study. The results show these barriers can be summarized in four categories as: Ineffective communication among policy makers and researchers, non applicability of research in policy making, Lack of capacity to conduct policy research and Problems in the dissemination of research findings. Finally, recommendations for resolving these problems are presented that are useful for policy-makers and researchers.