مقايسه نتايج درمان جراحي سندرم تونل كارپ با دو روش جراحي باز و جراحي با برش محدود به وسيله چاقوي Smillie

Comparing the Outcomes of Open Surgery and Minimally Incision Surgery by Smillie Knife in Treatment of Carpal Tunnel Syndrome

سابقه و هدف: سندرم تونل كارپ يكي از شايع‌ترين بيماري‌هايي است كه بيماران را به‌كلينيك‌هاي ارتوپدي مي‌كشاند وامروزه جراحان زيادي تمايل به جراحي با برش محدود پيدا كرده‌اند لذا اين مطالعه با هدف مقايسه نتايج درماني جراحي باز با جراحي با برش محدود به وسيلۀ چاقوي Smillie صورت گرفته است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعۀ آينده‌نگر 72 بيمار (98 عمل جراحي) مبتلا به سندرم تونل كارپال وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفي در دو گروه جراحي باز (46 مورد) و جراحي با برش محدود با استفاده از چاقوي Smillie (مورد 52) قرار گرفتند. بهبود باليني به وسيلۀ پرسش نامۀ بوستون مورد ارزيابي قرار گرفت و بهبود الكترودياگنوستيك، طول مدت جراحي، اندازه برش و عوارض جراحي به كمك تست‌هاي تي زوجي، تي مستقل و كاي دو مقايسه گرديدند. يافته‌ها: بلافاصله بعد از جراحي به جز در دو مورد از گروه جراحي باز و يك مورد از برش محدود پارستزي برطرف گرديد. از نظر پارامترهاي الكترودياگنوستيك بعد از عمل بين دو گروه اختلافي مشاهده نشد. وجود درد بعد از جراحي در هفته‌هاي دوم و ششم به‌طور معني‌داري در گروه جراحي برش محدود كم‌تر بود (به ترتيب 0/035= p و 0/011= p). امتياز بوستون در ماه سوم بين دو گروه اختلاف معني‌داري نداشت اما در ماه ششم با اختلاف معني دار در گروه برش محدود بهتر بود (به ترتيب 0/515= p و 0/029= p ). يك بيمار در گروه جراحي باز دچار باز شدن زخم بعد از كشيدن بخيه‌ها گرديد. استنتاج: جراحي با برش محدود با بهبود باليني سريع‌تري همراه است و با توجه به عدم استفاده از بيهوشي در آن نسبت به جراحي كلاسيك ارجح است.

Background and purpose: Carpal tunnel syndrome is one of the most common causes of orthopedic referrals. Today, many surgeons tend to perform minimally incision surgery (MIS). This study was conducted to compare the results of open surgery and MIS by Smillie knife. Materials and methods: In this prospective study, 72 patients (98 surgeries) with carpal tunnel syndrome were randomly divided into two groups of open surgery (n= 46) and MIS by Smillie knife (n= 52). Clinical improvements were investigated in both groups according to the Boston Carpal Tunnel Syndrome Questionnaire (BCTQ). Electrodiagnostic improvement, duration of surgery, length of incision, and complications were compared between the two groups using paired-sample t-test, independent t-test, and Chi-square test. Results: Paresthesia resolved immediately after surgery, except in two cases in open surgery group and one case in MIS group. After the surgeries, no difference was seen in electrodiagnostic parameters between the two groups. The number of individuals with pain was significantly lower in MIS group in week two and six after the surgery (P=0.035 and P=0.011 respectively). The Boston score showed no significant difference between the two groups after three months but after six months the score was significantly different in MIS group (P=0.515 and P=0.029 respectively). One patient in open surgery group suffered wound dehiscence after removal of sutures. Conclusion: MIS is associated with quicker clinical improvements and because patients receive no anesthesia, it is superior to classic surgery.