بررسي تطبيقي عدالت فضايي در شاخص‌هاي ايمني پارك‌هاي شهري (مطالعه موردي: پارك كوهسنگي و پارك وحدت شهر مشهد)

Comparative study of spatial justice safety indicators in urban parks (Case study: Koohsangi and Vahdat parks in 6th region of Mashhad

ايمني عبارتي است كه داراي گستره وسيعي از مفاهيم نظري است كه نشان دهنده عوامل عيني و ذهني است و استفاده مطلوب از فضاي سبز شهري و پارك‌ها زماني صورت مي‌گيرد كه استفاده‌كنندگان در اين فضاها احساس آرامش و ايمني كنند. نابرابري در مكانيابي فضايي خدمات شهري و همچنين نابرابري در ايجاد و رعايت ملاحظات طراحي در اين مكان‌ها خود باعث استفاده غير موثر شهروندان، افزايش هزينه‌ها و عدم مطلوبيت خواهد شد. بنابراين‌‌‌، در اين مقاله به بررسي و تحليل شاخص‌هاي ايمني در پارك‌هاي شهري مشهد (كوهسنگي و وحدت) بر اساس 5 شاخص ايمني پرداخته شده است. محدوده مورد مطالعه، دو پارك كوهسنگي در منطقه توسعه‌يافته شهر و پارك وحدت در منطقه كمتر توسعه‌يافته است. اين تحقيق از نوع كاربردي به روش توصيفي – تحليلي است و روش جمع آوري اطلاعات به دو روش اسنادي ( كتابخانه اي ) و ميداني بوده است. تعداد پرسشنامه از طريق فرمول كوكران 384 به دست آمد كه براي هر پارك 190 پرسشنامه تكميل شد. روايي پرسشنامه‌ها هم با استفاده از فرمول آلفاي كرونباخ 0.866 به دست آمد كه نشان دهنده روايي مطلوب است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه به طور كلي وضعيت ايمني پارك وحدت نزديك به متوسط ارزيابي شده و شاخص‌هاي ايمني پارك كوهسنگي بالاتر از متوسط هستند. شاخص‌هاي ايمني روشنايي و ايمني بهداشتي در پارك كوهسنگي، مطلوب ارزيابي شده‌اند و در مقابل، پارك وحدت ميانگين‌هاي پاييني نسبت به اين شاخص‌ها داشته است. با توجه به نتايج آزمون T مستقل، پارك وحدت و كوهسنگي از لحاظ شاخص‌هاي ايمني با يكديگر تفاوت معناداري داشته‌اند. همچنين در هر دو پارك، ويژگي‌هاي فردي پرسش شوندگان مانند جنسيت و سطح تحصيلات با شاخص‌هاي ايمني روشنايي و ايمني فيزيكي، همبستگي داشته‌اند.

One of the main problems that reduced the use of urban green spaces is the unequal spatial distribution of land uses in urban areas and also inequality to compliance with the principles of green space planning in developed and less developed areas of the city. For this reason, the present study tried to comparative analysis safety indicators in two urban parks in both developed and less developed regions. Theoretical views used in this article, were social justice and this concept was compiled in geographical literature in 1960 and it looking for a fair distribution of resources and space between urban regions and citizens to achieve them. Methodology in this study is descriptive – analytical that the data collection is the documents (the library) and survey that were collected through questionnaires, interviews and surveys. The study population was all visitirs of Koohsangi andVahdat parks.Estimating the sample size, we used Cochran formula were applied and 384 questionnaires that we complete 190 questionnaires for each park. Indicators used in this study included five indicators, feelings of safety, sanitary safety, physical safety, lighting indicators and physically accessible. The data were analyzed by SPSS software. Also the one sample t-test and paired t- test was used to complete the analysis. Compared to the safety indicators in two parks, Koohsangi and Vahdat with together, considering all five indicators, the result is a significant difference between the two parks and the analysis of individual indicators, the feelings of safety and safety access Indicators are at the same level in both parks but the sanitary safety, lighting safety and physical safety indicators have been different that Koohsangi park represents a higher level than Vahdat park. In general, the metropolitan area is more developed, park s Safety Indicators show that the higher level.