رابطه بين تاب آوري و نشاط ذهني با استعداد اعتياد دانشجويان

On the Relationship of Resilience and Mental Vitality with Addiction Potential among Students

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي ارتباط بين تاب‌آوري و نشاط ذهني با استعداد اعتياد بود. روش: روش تحقيق همبستگي از نوع توصيفي بود. جامعه آماري دانشجويان دانشگاه پيام­ نور واحد لردگان بود كه تعداد 172 نفر از آن­ها با روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند و به پرسش­نامه‌هاي تاب‌آوري، نشاط ذهني موقعيتي و سنجش استعداد اعتياد پاسخ دادند. يافته ­ها: براساس نتايج، تاب‌آوري و نشاط ذهني با استعداد اعتياد دانشجويان رابطه منفي نشان دادند. همچنين نشاط ذهني و تاب‌آوري قدرت پيش‌بيني استعداد اعتياد را داشتند. نتيجه­ گيري: مي‌توان نتيجه گرفت كه تاب‌آوري و نشاط‌ذهني يكي از عوامل موثر در ايجاد آمادگي در افراد براي مصرف مواد مخدر مي‌باشند.

Objective: The present study was an attempt to explore the relationship of addiction potential and resilience with mental vitality. Method: This was a descriptive-correlational study. Lordegan Payame Noor University students constituted the population of this study. Then, the number of 172 students was selected as the participants via random sampling and responded to Resilience, Addiction Potential, and Mental Vitality questionnaires. Results: Data analysis indicated that resilience and mental vitality were negatively correlated with addiction potential. Furthermore, the results showed that resilience and mental vitality were predicators of addiction potential. Conclusion: According to the findings of this study, it can be concluded that mental vitality and resilience are one of the factors effective in the generation of potential for substance use in individuals.