رويكرد جامعه محوري پليس؛ تضمين امنيت اجتماعي پايدار

امنيت مهم ترين نياز جوامع بشري است كه همواره در معرض تهديدات گوناگون قرار داشته و هيچ گاه داراي ثبات، دوام و پايداري نبوده است، در اين ميان رويكردهاي گوناگون پليسي نيز نتوانسته اند پاسخگوي نياز بشر در اين زمينه باشند، شايد تنها رويكردي كه مي تواند تا حدودي پاسخگوي اين نياز بوده و مشكلات امنيتي جوامع را كاهش دهد، رويكرد جامعه محوري باشد. جامعه محوري پليس، رويكردي است كه موجب افزايش سرمايه ي اجتماعي پليس، جلب مشاركت و همكاري مردم در برقراري امنيت، تقدم پيشگيري بر مقابله و... مي شود. اين رويكرد داراي تاريخچه اي طولاني نبوده و پس از طي دو دوره ي پليسي «سياسي» و «اصلاحات» به تازگي مطرح شده است و هنوز هم در حال گسترش و تكامل مي باشد. رويكرد جامعه محوري داراي ابعاد مختلفي همچون فلسفي، راهبردي، تاكتيكي و سازماني بوده كه عملياتي شدن اين ابعاد چهارگانه لازمه ي نهادينه شدن و موفقيت آن مي باشد. از سوي ديگر اگر هدف غايي كليه ي رويكردهاي پليسي را تامين امنيتي پايدار و بادوام در جامعه بدانيم، به جرات مي توان گفت كه تنها رويكرد جامعه محوري است كه توان تضمين امنيت اجتماعي پايدار را دارا مي باشد، ويژگي هايي همچون مشاركت مردمي در تامين امنيت، افزايش اعتماد شهروندان، درگير كردن جامعه درحل مشكلات خود، تعامل با جامعه و... چنان توان بالقوه اي به اين رويكرد داده است كه هيچ نيروي انحرافي قدرت بر هم زدن امنيت ايجاد شده توسط آن را نداشته و اين چنين امنيتي كه با مشاركت تك تك افراد جامعه تامين شده باشد داراي پايداري و دوام بسيار زيادي خواهد بود.