تخصيص سلاح در سامانه هاي موشكي

Military hierarchy, job stress and mental health in peacetime

تخصيص بهينه تجهيزات نظامي جهت هدف قرار دادن اهداف دشمن كه اغلب با عنوان مسئله ي تخصيص سلاح به هدف از آن نام برده ميشود به يكي از كانون هاي اصلي تفكر نظامي نوين تبديل شده است. در اين تفكر، تخصيص سلاح با در نظر گرفتن اصل صرفه جويي در منابع، بدون كاستن از قدرت نابودكنندگي سامانه ها، مورد توجه ميباشد. اين تحقيق سه روش تخصيص سلاح را ارايه مينمايد: تخصيص سلاح يكنواخت، تخصيص سلاح اول به اول و تخصيص سلاح شليك -نگاه -شليك. در تجزيه و تحليل روشهاي فوق، رويكردي مبتني بر نظريه ي احتمالات مورد استفاده قرار خواهد گرفت. در ضمن، اين تحقيق روشي را ارايه مينمايد كه براي محاسبهي اثربخشي يك سلاح منفرد و همچنين اثربخشي تركيب چندلايه اي سلاح هايي كه در حالت كاري تمركزي عمل ميكنند، استفاده ميشود.

The task of optimally assigning military ordinance to enemy targets, often termed Weapon Target Allocation (WTA) problem, has become a major focus of modern military thought where a cost effective allocation is required without degrading the required kill performance. The paper presents three main weapon allocation techniques namely uniform weapon allocation, first-in-first weapon allocation and shoot-look-shoot weapon allocation. A probabilistic approach is used for the analysis of these techniques. The paper also presents the method for computation of an individual weapon system effectiveness and compound multi-layered weapon system effectiveness operating in centralized mode.